از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام زهد آن حضرت است. در کافي به سند خود از حمّاد بن عثمان روايت کرده که گفت: در محضر منور حضرت ابوعبد اللَّه صادق ‏عليه السلام بودم، مردي به آن جناب عرضه داشت: «أصلحک اللَّه (خداوند حال شما را اصلاح کند)! ياد کرده‏اي که علي بن ابي طالب‏ عليهما السلام لباس خشن و زبر مي ‏پوشيد، لباس چهار درهمي به تن مي‏ کرد و امثال اين‏ها… و حال آن‏که لباس نو در بر تو مي‏ بينم؟ فرمود: علي بن ابي طالب ‏عليهما السلام در زماني آن‏طور لباس مي‏ پوشيد که انگشت‏ نما و مورد انکار مردم نبود، ولي اگر امروز مثل آن لباس پوشيده شود انگشت‏ نما مي‏ شود. پس بهترين لباس هر زمان لباس همان زمان است مگر اين‏که وقتي قائم ما اهل البيت‏ عليهم السلام بپاخيزد لباس‏هاي علي‏ عليه السلام را دربر مي‏کند و روش او را پيش مي ‏گيرد. [۱]

شايد منظور امير المؤمنين علي ‏عليه السلام همين باشد، در عبارتي که به ابوعبد اللَّه جدلي فرموده است که: آيا خبر ندهم تو را به “أنف” و “عين” مهدي؟ عرضه داشت: آري! پس آن حضرت دست به سينه خود زد و فرمود: من. زيرا که أنف به معني سيّد و آقا در امور است، و عين به معني آن است که مثل خود شي‏ء باشد. پس آن حضرت انف مهدي است يعني مقتداي او در افعالش و عين او. انگار خود اوست در زهد و عبادت و شيوه و شجاعت و ساير خصوصيات و ويژگي‏هاي آن حضرت. و اين استعمال شايع و متعارف است که در محاورات و گفتگوهاي معمولي نيز راه دارد. مثلاً به چيزي که شباهت کاملي به چيز ديگر دارد، مي‏گويند: اين عين آن است. و امّا اين‏که انف در لغت عرب به معني سيّد و مقتدي باشد در گفته شاعر شاهد دارد که گفته:
«قَوْمٌ هُمُ الأَنْفُ وَالأَذْنابُ غَيْرُهُمْ…؛ قومي که انف و مقتدا هستند و دنباله ‏گان غير آنان مي‏باشند».
و در همان کتاب نيز از معلّي بن خنيس روايت شده که گفت: روزي به حضرت ابوعبد اللَّه صادق‏ عليه السلام گفتم: قربانت شوم، آل فلان (يعني بني العباس) را بياد آوردم و آن نعمت‏ هايي که در آن هستند، پس با خود گفتم: اگر رياست دست شما بود ما هم با شما در نعمت بوديم و زندگي خوبي داشتيم. فرمود: هيهات اي معلي! قسم به خداوند که اگر زمام امور در دست ما بود، جز بيداري شب‏ ها و گشت و گذار و فعاليت روزها و جامه زبر پوشيدن و غذاي سخت خوردن، چيز ديگري نبود. پس اين امر از ما برکنار شد، آيا جز اين مورد هرگز ديده‏ اي که خداوند متعال بردن حقّي را نعمت قرار دهد؟ [۲]
و در بحار از شيخ طوسي به سند خود از ابونصر از حضرت امام صادق ‏عليه السلام روايت کرده که فرمود: براي خروج قائم ‏عليه السلام چرا عجله مي‏کنيد؟ به خدا سوگند لباسش جز زبر و غذايش غير از جو سبوس‏ دار نيست. [خروج] او جز با شمشير و مرگ در سايه شمشير نخواهد بود. [۳]
و از همان کتاب از حضرت رضا عليه السلام منقول است که فرمود: شما امروزه راحتيِ بيشتري داريد از آن هنگام. راوي عرضه داشت: چطور؟ فرمود: اگر قائم ‏عليه السلام بپاخيزد جز خون و عرق و رنج چيزي نيست. مردم سوار بر اسب ‏ها هر سوي خواهند تاخت. لباس قائم ‏عليه السلام زبر و غذايش سخت خواهد بود. [۴]

(رک: مکیال المکارم؛محمدتقی موسویاصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
——————————————————————————————
[۱] کافي ۴۱۱:۱.
[۲] کافي ۴۱۰:۱.
[۳] بحار الانوار ۳۵۴:۵۲.
[۴] بحار الانوار ۳۵۸:۵۲.