امام صادق علیه السلام مى فرمايد: حضرت قائم دو غيبت دارد: يكى كوتاه و ديگرى طولانى است. در غيبت نخست، از مكان حضرت كسى آگاه نيست، مگر شيعيان خاص و در غيبت دوم، مكان وى را نمى داند، مگر مواليان خاص آن حضرت.[۱]

علامه مجلسى در شرح اين حديث مى نويسد: منظور از موالى خاصه، خادمان و خاندان و فرزندان وى هستند، يا سى نفرى كه همواره همراه حضرت اند.[۲]
ملا صالح مازندرانى مى نويسد: منظور از خاصه موالى، حواريون حضرت هستند.[۳]
فيض كاشانى در وافى خاصه موالى را به خادمان حضرت تفسير كرده و تصريح مى كند كه شيعيان در دوران غيبت، به آن حضرت دسترسى ندارند.[۴]
——————————————————————————–
[۱] کافي ۱: ۳۴۰.
[۲] مرآة العقول ۴: ۵۲.
[۳] شرح کافي ۶: ۲۴۵.
[۴] وافي ۲: ۴۱۶.