دعای بر فرج امام زمان علیه السلام مايه خرسندي پيغمبر اکرم‏ است.
دليل بر اين معني فرموده امام صادق ‏عليه السلام به مفضّل بن عمر مي ‏باشد که فرمود: چنين نداند کسي از شما اگر بر مؤمني سروري داخل کرد که تنها او را مسرور نموده، بلکه به خدا سوگند بر ما سرور وارد کرده، بلکه به خدا قسم بر رسول خدا صلي الله عليه وآله وارد کرده است. [۱]

و نيز دلالت مي ‏کند بر اين معني فرمايش آن حضرت به ابوبصير که در اصول کافي روايت گرديده: به خدا سوگند هرآينه رسول خدا صلي الله عليه و آله از روا شدن حاجت مؤمن از خود مؤمن خوشحال‏تر مي ‏شود. [۲]
می دانیم مولايمان صاحب الزمان – عجّل اللَّه فرجه الشريف – از عموم اهل ايمان حاجتي خواسته که در هر زمان بر انجام آن توانايي دارند، آن را بجا آورند. آن حضرت چنين فرموده: و بسيار دعا کنيد براي تعجيل فرج … سپس نهايت لطف و مهرباني خودش را نسبت به آنان بيان کرده که: همان فرج شماست، تا دلالت کند بر اين‏که درخواست اين حاجت براي خود مردم است و عوايدش به خودشان باز مي ‏گردد. خلاصه اين‏که: تمام آنچه بر قضاي حاجت مؤمن مترتب است – از ثواب‏هاي گوناگون و آثار ارزنده – بر بسيار دعا کردن براي تعجيل فرج مولاي ما صاحب الزمان ‏عليه السلام به طريق اولي مترتّب مي ‏باشد.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————–
[۱] کافي ۱۸۸:۱.
[۲] کافي ۱۹۵:۱.