از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام دفع بلا از ما به برکت وجود آن حضرت‏ است. در روايتي که در خرايج آمده عَلاّن از ظُريف از نصر خادم نقل کرده که گفت: بر صاحب الزمان‏ عليه السلام وارد شدم در حالي که در گهواره بود، پس به من فرمود: صندل سرخ برايم بياور، برايش بردم. آن‏گاه به من فرمود: آيا مرا مي‏شناسي. عرضه داشتم: آري، تو آقاي من و فرزند سرورم هستي. فرمود: از اين نپرسيدم. گفتم: برايم تفسير فرماي. فرمود: من خاتم اوصيا هستم و تنها به وسيله من بلا از خانواده و شيعيانم دفع مي‏شود. [۱]

اين روايت را شيخ صدوق در کمال الدين [۲] با اندک تفاوتي آورده است و در غاية المرام به نقل از مسند احمد بن حنبل به سند خود از علي ‏عليه السلام آورده که فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: ستارگان براي اهل آسمان امان هستند که اگر ستارگان از بين بروند آن‏ها هم از بين مي‏روند و خاندان من براي اهل زمين امان هستند، پس اگر اهل بيت من بروند اهل زمين هم مي‏روند. [۳]
و در همان کتاب از حمويني که يکي از اعيان علماي عامّه است به سند خود از رسول اکرم‏ صلي الله عليه و آله روايت کرده که فرمود: ستارگان ايمني اهل آسمان هستند و خاندان من ايمني امت من مي‏باشند. [۴]
و در کتاب کفاية الاثر به سند خود از ابوسعيد خدري روايت کرده که گفت: شنيدم که رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: خاندان من براي اهل زمين امان هستند هم‏چنان که ستارگان براي اهل آسمان امان مي‏باشند. گفته شد: ای رسول خدا! پس امامان بعد از تو از خاندانت مي‏باشند؟ فرمود: آري، بعد از من دوازده امام هستند، نُه تن آن‏ها از نسل حسينند. امينان معصوم، از ماست مهدي اين امّت، آگاه باشيد که آن‏ها اهل بيت و عترت منند، از گوشت و خون من، چه مي‏شود اقوامي را که مرا در امر آن‏ها اذيّت مي‏کنند که خداوند شفاعتم را به آن اقوام نخواهد رساند. [۵]
و در همان کتاب از حضرت حسين بن علي‏ عليهما السلام از رسول خدا صلي الله عليه و آله روايت نموده که فرمود: اوّلين چيزي که خداوند آفريد حجاب‏هايش بود، پس بر حواشي آن‏ها نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ» (نیست خدایی جز الله و محمد رسول خداست و علی جانشین اوست). سپس عرش را آفريد و بر اطراف آن‏ها نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ»(نیست خدایی جز الله و محمد رسول خداست و علی جانشین اوست). سپس لوح را آفريد و بر پيرامون و حدود آن نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ» (نیست خدایی جز الله و محمد رسول خداست و علی جانشین اوست). و هر آن کس که پندارد پيغمبر را دوست دارد امّا وصيّ را دوست ندارد، دروغ گفته است. و هر کس گمان برد که پيامبر را مي‏شناسد امّا وصيّ را نمي‏شناسد، کفر ورزيده است. سپس فرمود: آگاه باشيد که اهل بيت من امان هستند براي شما، پس آن‏ها را دوست بداريد به دوستي من و به آنان متمسک شويد که هيچ‏گاه گمراه نخواهيد گشت. گفته شد: اهل بيت کيانند اي پيامبر خدا؟ فرمود: علي و دو سبط (نواده) من و نُه تن از فرزندان حسين‏ عليهم السلام امامان ابرار امينان معصوم؛ آگاه باشيد! اينان اهل بيت من و عترت من هستند و از گوشت و خون من‏اند. [۶]
و در غاية المرام به سند خود از جابر جعفي نقل کرده که گفت: به حضرت محمد بن علي باقر عليه السلام عرضه داشتم: براي چيست که به پيغمبر و امام احتياج هست؟ فرمود: براي باقي ماندن جهان بر صلاح خودش، و آن‏که خداوند – عزّ و جلّ – در صورتي که پيغمبر يا امام بين اهل زمين باشد، عذاب را از آنان بر مي ‏دارد. خداوند – عزّ و جلّ – مي‏فرمايد: «وَ ما کانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ»؛ [۷] (و تا وقتي که تو در ميان آن‏هايي، خداوند آن‏ها را عذاب نمي‏ کند.) و پيغمبر اکرم‏ صلي الله عليه و آله فرمود: ستارگان مايه ايمني اهل آسمانند و اهل بيت من ايمني اهل زمينند، پس اگر ستارگان از بين بروند براي اهل آسمان ناگواري‏ها پيش مي‏آيد و اگر اهل بيت من از ميان بروند براي اهل زمين ناگواري‏ها پيش خواهد آمد. [۸]
و در کمال الدين و امالي به سند خود از سيّد العابدين امام سجاد عليه السلام روايت کرده که فرمود: ما امامان مسلمين و حجّت‏هاي الهي بر عالميان و سادات و آقايان مؤمنين و امير روسفيدان و نيکويان جهان و سرور اهل ايمان و مايه ايمني اهل زمين هستيم، چنان‏که ستارگان براي اهل آسمان‏ها امان هستند. خداوند به ما آسمان را نگه داشته تا بر زمين نيفتد مگر به اذن او، و به ما زمين را نگه داشته تا اهلش را نلرزاند مگر به اذن او، به ما باران فرو مي‏فرستد و به ما رحمت را منتشر مي‏سازد و برکات زمين را بيرون مي‏آورد، و اگر در زمين حجّت ما نباشد زمين اهلش را فرو مي‏برد. سپس فرمود: از روزي که خداوند آدم را آفريده زمين از حجّت الهي خالي نبوده که يا ظاهر است و مشهود و يا غايب است و [در پرده] مستور، و تا روز قيامت نيز از حجّت الهي خالي نخواهد ماند و گرنه خداوند پرستش نمي‏شود. سليمان بن مهران مي‏گويد: به امام صادق‏ عليه السلام عرضه داشتم: مردم چگونه از امام غايب در پرده بهره‏مند مي‏شوند؟ فرمود: همان‏طوري که به آفتاب در پشت ابر بهره‏مند مي ‏شوند. [۹]
و از سيد العابدين امام سجاد عليه السلام روايت است که فرمود: هنگامي که قائم بپاخيزد خداوند عزّ و جلّ از شيعيان ما آفت و بيماري را دور مي‏گرداند و دل‏هايشان را مانند قطعه‏اي آهن قرار مي‏دهد. [۱۰]

(رک: مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)

———————————————————————————-
[۱] الخرايج: ۶۷.
[۲] کمال الدين ۲۰۵:۲.
[۳] غاية المرام: ۲۷۴.
[۴] غاية المرام: ۲۷۴.
[۵] کفاية الاثر: ۲۹۲.
[۶] کفاية الاثر: ۳۱۰.
[۷] سوره انفال، آيه ۳۳.
[۸] غاية المرام: ۲۵۷.
[۹] کمال الدين ۲۰۷:۱؛ و امالي صدوق: ۱۱۲. سند اين حديث چنين است: ابن بابويه از محمد بن احمد السناني، از احمد بن يحيي بن زکريا القطان، از بکر بن عبد اللَّه بن حبيب، از فضل بن صقر العبدي، از ابومعاويه، از سليمان بن مهران اعمش، از حضرت صادق جعفر بن محمد، از پدرش محمد بن علي، از پدرش علي بن الحسين‏ عليهم السلام که فرمود: … (مؤلف).
[۱۰] بحار الانوار ۳۱۶:۵۲.