شيخ جليل القدر فضل بن حسن الطبرسى، صاحب تفسير “مجمع البيان” در كتاب “كنوز النجاح” نقل كرده كه اين دعا را حضرت صاحب الزمان صلوات اللّه عليه در خواب به ابى الحسن محمّد بن احمد بن ابى الليث رحمه الله در شهر بغداد در مقابر قريش (=کاظمین) تعليم نموده است.

ابى الحسن محمّد بن احمد بن ابى الليث از ترس كشته شدن به مقابر قريش گريخته و پناه برده بود. پس به بركت خواندن اين دعا از كشته شدن نجات يافته است و وی گفته است كه آن حضرت به من تعليم نمود كه بگو:
اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ إِلَيْكَ يَا رَبِّ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدٍ ِأُولِي الْأَمْرِ الَّذِينَ فَرَضْتَ عَلَيْنَا طَاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلًا قَرِيباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ ُ اكْفِيَاي وَ ‏انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَايَ يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ (الْغَوْثَ) أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي.‏
و راوى گفته است كه در وقت گفتن يا صاحب الزمان، حضرت اشارت به سينه خود نمود.
محدث نوری گويد: ظاهر آن است كه مراد آن حضرت از اين اشارت اين باشد كه در وقت گفتن يا صاحب الزمان مرا بايد قصد نمود.

(محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ باب هفتم؛ حکایت ۲۴)