شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

مؤلّف کتاب «مستدرک» به نقل از کتاب «مصباح» شيخ طوسي آورده: و مستحب است که در نماز صبح بعد از قرائت و پيش از رکوع، قنوت به جاي آورد و بگويد:
«لا إِله إِلَّا اللَّهُ الحَلِيمُ الکَرِيمُ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ العَلِيُّ العَظِيمُ، سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ السماوات السَّبْعِ وَ رَبِّ الأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ ما فِيهِنَّ وَ ما بَيْنَهُنَّ وَ رَبِّ العَرْشِ العَظِيمِ، وَ الحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ العالَمِينَ. يا اللَّهُ الَّذِي لَيْسَ کَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ العَلِيمُ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَهُمْ. اَللَّهُمَّ مَنْ کانَ أَصْبَحَ وَ ثِقَتُهُ وَ رَجآؤُهُ عَيْرُکَ فَأَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجآئِي فِي الأُمُورِ کُلِّها، يا أَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَ يا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، اِرْحَمْ ضَعْفِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالجَنَّةِ طَوْلاً مِنْکَ، وَ فُکَّ رَقَبَتِي مِنَ النّارِ، وَ عافِنِي فِي نَفْسِي وَ فِي جَمِيعِ أُمُورِي کُلِّها، بِرَحْمَتِکَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ»؛ [۱]
هيچ خدايي نيست جز خداي حليم کريم، هيچ معبودي نيست جز خداي والاي بزرگ، منزّه است خداوند، پروردگار آسمان‏هاي هفتگانه و پروردگار زمين‏هاي هفتگانه و آنچه داخل آن‏ها و آنچه مابين آن‏هاست و پروردگار عرش باعظمت، و حمد مخصوص خداوند پروردگار عالميان است، اي خدايي که هيچ چيز مثل او نيست و او است شنواي دانا! از تو سؤال مي‏ کنم که بر محمد و آل محمد عليهم السلام درود فرستي و اين‏که گشايش کار و فرج آن‏ها را زودتر برساني. بار الها! هر کس صبح کند در حالي که اميد و پشتيبان ديگري جز تو گرفته باشد، تو در همه امور پشت و اميد مني، اي بخشنده ‏ترين سؤال شوندگان و اي رحم‏کننده ‏ترين کسي که از او رحم خواسته شده، به ناتواني و کمي چاره‏ ام رحم کن و به فضل خويش به بهشت بر من منّت گذار و گردنم را از [يوغ] آتش بگشاي و مرا در نفس و وجود خودم و همه امورم نگهداري کن به رحمت خود، اي مهربان‏ ترين مهربانان.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مستدرک الوسائل، ۳۱۹:۱.