شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامانعليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوتهايي است که از آنها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان عليهم السلام به دست ما رسيده در اينجا ميآوريم، توفيق از خداست:
پنج: قنوت مولايمان ابوالحسن علي بن محمد امام هادي عليهما السلام که در همان حديث روايت شده، و آن چنين است: «يا مَنْ تَفَرَّدَ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ تَوَحَّدَ بِالوَحْدانِيَّةِ، يا مَنْ أَضآءَ بِاسْمِهِ النَّهارُ وَ أَشْرَقَتْ بِهِ الأَنْوارُ وَ أَظْلَمَ بِأَمْرِهِ حِنْدِسُ اللَّيْلِ وَ هَطَلَ بِغَيْثِهِ و ابِلُ السَّيْلِ، يا مِنْ دَعاهُ المُضْطَرُّونَ فَأَجابَهُمْ وَ لَجَأَ إِلَيْهِ الخآئِفُونَ فَآمَنَهُمْ وَ عَبَدَهُ الطّآئِعُونَ فَشَکَرَهُمْ وَ حَمِدَهُ الشّاکِرُونَ فَأَثابَهُمْ ما أَجَلَّ شَأْنَکَ وَ أَعْلا سُلْطانَکَ وَ أَنْفَذَ أَحْکامَکَ، أَنْتَ الخالِقُ بِغَيْرِ تَکَلُّفٍ وَ القاضِي بِغَيْرِ تَحَيُّفٍ، حُجَّتُکَ البالِغَةُ وَ کَلَمِتُکَ الدّامِغَةُ بِکَ اعْتَصَمْتُ وَ تَعَوَّذْتُ مِنْ نَفَثاتِ العَنَدَةِ وَ رَصَداتِ المُلْحِدَةِ الَّذِينَ أَلْحَدُوا فِي أَسْمآئِکَ وَ رَصَدُوا بِالمَکارِهِ لِأَوْلِيآئِکَ وَ أَعَانُوا عَلي قَتْلِ أَنْبِيآئِکَ وَ أَصْفِيآئِکَ وَ قَصَدُوا لِإِطْفآءِ نُورِکَ بِإِذاعَةِ سِرِّکَ وَ کَذَّبُوا رُسُلَکَ وَ صَدُّوا عَنْ آياتِکَ وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِکَ وَ رَسُولِکَ وَ دُونَ المُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً رَغْبَةً عَنْکَ، وَ عَبَدُوا طَواغِيتَهُمْ وَ جَوابِيتَهُمْ أَوْلَيْتَهُمْ بَدَلاً مِنْکَ فَمَنَنْتَ عَلي أَوْلِيآئِکَ بِعَظِيمِ نَعْمَآئِکَ وَ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِکَرِيمِ آلآئِکَ وَ أَتْمَمْتَ لَهُمْ ما أَوْلَيْتَهُمْ بِحُسْنِ جَزآئِکَ حِفْظاً لَهُمْ مِنْ مُعانَدَةِ الرُّسُلِ وَ ضَلالِ السُّبُلِ وَ صَدَقَتْ لَهُمْ بِالعُهُودِ أَلْسِنَةُ الإِجابَةِ وَ خَشَعَتْ لَکَ بِالعُقُودِ قُلُوبُ الإِنابَةِ. أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِاسْمِکَ الَّذِي خَشَعَتْ لَهُ السَّمواتُ وَ الأَرْضُ وَ أَحْيَيْتَ بِهِ مَواتَ الأَشْيآءِ وَ أَمَتَّ بِهِ جَمِيعَ الأَحْيآءِ وَ جَمَعْتَ بِهِ کُلَّ مُتَفَرِّقٍ وَ فَرَّقْتَ بِهِ کُلَّ مُجْتَمِعٍ وَ أَتْمَمْتَ بِهِ الکَلِماتَ وَ أَرَيْتَ بِهِ کُبْرَي الآياتِ وَ تُبْتَ بِهِ عَلَي التَّوّابِينَ وَ أَخْسَرْتَ بِهِ عَمَلَ المُفْسِدِينَ فَجَعَلْتَ عَمَلَهُمْ هَبآءً مَنْثُوراً وَ تَبَّرْتَهُمْ تَتْبِيراً أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آل مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ شِيعَتِي مِنَ الَّذِينَ حُمِّلُوا فَصَدَّقُوا وَ اسْتُنْطِقُوا فَنَطَقُوا آمِنِينَ مَأْمُونِينَ. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ لَهُمْ عْمالَ أَهْلِ اليَقِينِ وَ مُنَاصَحَةَ أَهْلِ التَّوْبَةِ وَ عَزْمَ أَهْلِ الصَّبْرِ وَ تَقِيَّةَ أَهْلِ الوَرَعِ وَ کِتْمانَ الصِّدِّيقِينَ حَتّي يَخافُوکَ اللَّهُمَّ مَخافَةً تَحْجُزُهُمْ عَنْ مَعاصِيکَ، وَ حَتّي يَعْمَلُوا بِطاعَتِکَ لِيَنالُوا کَرامَتَکَ، وَ حَتّي يُناصِحُوا لَکَ وَ فِيکَ خَوْفاً مِنْکَ، وَ حَتّي يُخْلِصُوا لَکَ النَّصِيحَةَ فِي التَّوْبَةِ حُبّاً لَکَ فَتُوجِبَ لَهُمْ مَحَبَّتَکَ الَّتِي أَوْجَبْتَها لِلتَّوّابِينَ، وَ حَتّي يَتَوَکَّلُوا عَلَيْکَ فِي أُمُورِهِمْ کُلِّهَا حُسْنَ ظَنٍّ بِکَ، وَ حَتّي يُفَوِّضُوا إِلَيْکَ أُمُورَهُمْ ثِقَةً بِکَ اللَّهُمَّ لا تُنالُ طاعَتُکَ إِلّا بِتَوْفِيقِکَ وَ لا تُنالُ دَرَجَةٌ مِنْ دَرَجاتِ الخَيْرِ إِلّا بِکَ. اَللَّهُمَّ يا مالِکَ يَوْمِ الدِّينِ العالِمَ بِخَفايا صُدُورِ العالَمِينَ. طَهِّرِ الأَرْضَ مِنْ نَجَسِ أَهْلِ الشِّرْکِ وَ اخْرِصِ الخَرّاصِينَ عَنْ تَقَوُّلِهِمْ عَلي رَسُولِکَ الإِفْکَ. اَللَّهُمَّ اقْصِمِ الجَبّارِينَ وَ أَبِرِ المُفْتَرِينَ وَ أَبِدِ الأَفّاکِينَ الَّذِينَ إِذا تُتْلي عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ قالُوا أَساطِيرُ الأَوَّلِينَ وَ أَنْجِزْ لِي وَعْدَکَ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ المِيعادَ وَ عجِّلْ فَرَجَ کُلِّ طالِبٍ مُرْتادٍ إِنَّکَ لَبِالمِرْصادِ لِلْعِبادِ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ کُلِّ لَبْسٍ مُلْبُوسٍ وَ مِنْ کُلِّ قَلْبٍ عَنْ مَعْرِفَتِکَ مَحْبُوسٍ وَ مِنْ کُلِّ نَفْسٍ تَکْفُرُ إِذا أَصابَها بُؤْسٌ، وَ مِنْ کُلِّ واصِفِ عَدْلٍ عَمَلُهُ عَنِ العَدْلِ مَعْکُوسٌ، وَ مِنْ طالِبٍ لِلْحَقِّ وَ هُوَ عَنْ صِفاتِ الحَقِّ مَنْکُوسُ، وَ مِنْ مُکْتَسِبِ إِثْمٍ بِإِثْمِهِ مَرْکُوسٌ، وَ مِنْ وَجْهٍ عِنْدَ تَتابُعِ النِّعَمِ عَلَيْهِ عَبُوسٌ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، وَ مِنْ نَظِيرِهِ وَ أَشْباهِهِ وَ أَمْثالِهِ، إِنَّکَ عَلِيٌّ عَلِيمٌ حَکِيمٌ»؛ [۱]
اي کسي که در پروردگاري بي مانندي و در يگانگي يکتا هستي. اي آنکه به نام او روز روشني يافت و نورها به او درخشيد و به فرمان او شب را تاريکي فرا گرفت و به باران او سيل شديد جاري شد. اي آنکه بيچارگان او را خواندند، پس آنها را اجابت فرمود و ترسناکان به او پناهنده شدند، پس آنها را در امان قرار داد و اهل طاعت او را عبادت کردند، پس آنها را پاداش عنايت کرد و شکرگزاران حمد او را به جاي آوردند، پس به آنها ثواب داد. چه شأن بزرگ و قلمرو وسيع و دستورات نافذي داري. تو آفريدگاري بدون رنج، و قضاوت کننده بدون ستم هستي. دليلت رسا و کلمهات هلاک کننده است. به تو تمسُّک جستم و پناهنده شدم از دمهاي اهل عناد و کمين گاههاي صاحبان الحاد؛ آنان که در اسماء تو ملحد شدند و براي اذيت با اوليائت کمين کردند و بر کشتن پيامبران و برگزيدگانت همديگر را ياري دادند و با افشاي سرّ تو قصد خاموش کردن نورت را نمودند و فرستادگانت را تکذيب کردند و از آياتت جلوگيري نمودند و غير تو و فرستادهات و غير مؤمنين را براي خود برگزيدند، به خاطر روي گرداندن از تو و طاغوتهاي خود و جبتهايشان را به جاي تو پرستيدند، پس تو بر اولياي خويش نعمتهاي بزرگ را منّت نهادي و مواهب گرامي خود را بر آنها بخشيدي، و آنچه به آنها عطا فرمودهاي با پاداش نيکت تمام کردي، تا آنها را از مخالفت با فرستادگانت و گم شدن در راهها حفظ نمايي و زبان اجابت آنها به راستي پيمان هاي تو را پذيرا شده و دلهاي متوجّه شان قرارها را با خشوع برگرفته. خداوندا! تو را ميخوانم به آن اسمت که آسمانها و زمين برايش خشوع کرده و به آن، مردههاي اشياء را زنده فرموده اي و تمام زندگان را مي ميراني و هر پراکندهاي را جمع و هر جمع شدهاي را پراکنده سازي، و به آن، کلمات را تمام کرده اي و آيات بزرگ را نشان دادهاي و با آن، بر توبه کنندگان بازگشتهاي و عمل مفسدين را تباه ساخته اي پس عمل آنها را همچون غبار پراکنده اي و آنها را هلاک نموده اي. [تو را به اين اسمت مي خوانم] که بر محمد و آل محمد درود فرستي و شيعيانم را از کساني قرار دهي که مسؤوليت برعهده شان نهاده شد، پس تصديق کردند و استنطاق گشته، آنگاه نطق نمودند، در امان و مورد اطمينان باشند. پروردگارا! من از تو براي آنها توفيق اهل هدايت و کارهاي اهل يقين و اخلاص اهل توبه و قصد اهل صبر و تقيّه اهل ورع و پرهيزکاري و پنهان کاري صدّيقين را خواهانم تا از تو اي پروردگار! چنان بترسند که آنان را از گناهانت بازدارد، و تا به طاعت تو عمل کنند که به گرامي داشتت نايل آيند، و تا اينکه براي تو و در راه تو از ترس تو اخلاص و خيرخواهي کنند، و تا اينکه در توبه نصوح خود به خاطر محبّت تو از راه خلوص نيّت درآيند، پس دوستي آنها را [بر خودت] واجب فرمايي آن دوستي ات را که براي توبه کنندگان واجب ساختهاي، و تا اينکه از روي حسن ظنّ به تو در تمامي امورشان بر تو توکّل نمايند و از روي اطمينان به تو همه شؤون خود را به تو واگذار کنند. بار الها! طاعت تو جز به توفيقت به دست نيايد و هيچ درجهاي از درجات خير جز به عنايت تو تحصيل نگردد. پروردگارا! اي مالک روز جزا! داناي به آنچه در سينههاي عالميان نهفته! زمين را از نجاست اهل شرک پاک سازي کن و دروغگويان را از جهت اينکه بر فرستادهات تهمت زنند، از ميان بردار. بار خدايا! ستمگران را درهم بشکن و مفتريان را نابود گردان و تهمت زنندگان را هلاک فرماي؛ آنان را که هرگاه آيات خداي رحمان بر ايشان تلاوت شود گويند: داستانهاي پيشينيان است و وعده ام را تحقّق بخش، به درستي که تو وعده را خلاف نمي کني و فرج و گشايش امر هر خواهنده تلاشگر را [که پيوسته مترقّب فرجش هست] زودتر برسان که براي بندگانت در کمين هستي. پناه به تو ميبرم از هر شبههاي که واقع را بپوشاند، و از هر دلي که از شناخت تو زندان شده باشد، و از نفسي که چون سختي و رنج ببيند کفر مي ورزد، و از هر توصيف کننده عدالتي که عملش برعکس عدالت است، و از هر طلب کننده حقّي که از صفات حق دور باشد، و از مرتکب گناهي که در گناهش واژگونه است، و از چهرهاي که هنگام تداوم نعمتها بر او عبوس و گرفته است. به تو پناه مي برم از همه اينها و از نظير و اشباه و امثال اين امور، به راستي که تو والاي داناي حکيم هستي.
(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مهجالدعوات؛ ۶۱ و ۶۲.
آخرین دیدگاه‌ها