شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

قنوتی از حضرت جواد ‏عليه السلام و آن مشتمل است بر دعا براي منتظرين ظهور صاحب الامر – عجّل اللَّه فرجه الشريف – و دوستان و دعاکنندگان در حقّ آن حضرت، قنوت چنين است:
«اَللَّهُمَّ أَنْتَ الأَوَّلُ بِلا أَوَّلِيَّةٍ مَعْدُودَةٍ، وَ الآخِرُ بِلا آخِرِيَّةٍ مَحْدُودَةٍ، أَنْشَأْتَنا لا لِعِلَّةٍ اِقْتِساراً، وَ اخْتَرَعْتَنا لا لِجاجَةٍ اِقْتِداراً، وَ ابْتَدَعْتَنا بِحِکْمَتِکَ اخْتِياراً، وَ بَلَوْتَنا بِأَمْرِکَ وَ نَهْيِکَ اخْتِباراً وَ أَيَّدْتَنا بِالآلاتِ، وَ مَنَحْتَنا بِالأَدَواتِ، وَ کَلَّفْتَنَا الطّاقَةَ وَ جَشَّمْتَنَا الطّاعَةَ، فَأَمَرْتَ تَخْيِيراً وَ نَهَيْتَ تَخْذِيراً وَ خَوَّلْتَ کَثِيراً وَ سَأَلْتَ يَسِيراً، فَعُصِيَ أَمْرُکَ فَحَلُمْتَ وَ جُهِلَ قَدْرُکَ فَتَکَرَّمْتَ، فَأَنْتَ رَبُّ العِزَّةِ وَ البَهآءِ وَ العَظَمَةِ وَ الکِبْرِيآءِ وَ الإِحْسانِ وَ النَّعْمآءِ وَ المَنِّ وَ الآلآءِ وَ الإِنْجازِ وَ الوَفآءِ، لا تُحِيطُ القُلُوبُ لَکَ بِکُنْةٍ وَ لا تُدْرِکُ الأَوْهامُ لَکَ صِفَةً وَ لا يُشْبِهُکَ شَيْ‏ءٌ مِنْ خَلْقِکَ وَ لا يُمَثَّلُ بِکَ شَيْ‏ءُ مِنْ صَنِيعَتِکَ، تَبارَکْتَ أَنْ تُحَسَّ أَوْ تُمَسَّ أَوْ تُدْرِکَکَ الحَواسُّ الخَمْسُ وَ أَنّي يُدْرِکُ مَخْلُوقٌ خالِقَهُ وَ تَعالَيْتَ يا إِلهِي عَمّا يَقُولُ الظّالِمُونَ عُلُوّاً کَبِيراً. اَللَّهُمَّ أَدِلْ لَأَوْلِيآئِکَ مِنْ أَعْدآئِکَ الظّالِمِينَ الباغِينَ النّاکِثِينَ القاسِطِينَ المارِقِينَ الَّذِينَ أَضَلُّوا عِبادَکَ وَ حَرَّفُوا کِتابَکَ وَ بَدَّلُوا أَحْکامَکَ وَ جَحَدُوا حَقَّکَ وَ جَلَسُوا مَجالِسَ أَوْلِيآئِکَ جُرْأَةً عَلَيْکَ وَ ظُلْماً مِنْهُمْ لِأَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّکَ عَلَيْهِمْ سَلامُکَ وَ صَلَواتُکَ وَ رَحُمَتُکَ وَ بَرَکاتُکَ، فَضَلُّوا خَلْقَکَ وَ هَتَکُوا حِجابَ سِتْرِکَ عَنْ عِبادِکَ، وَ اتَّخَذُوا اللَّهُمَّ مالَکَ دُوَلاً وَ عِبادَکَ خَوَلاً، وَ تَرَکُوا اللَّهُمَّ عالَمَ أَرْضِکَ فِي بَکْمآءَ عَمْيآءَ ظَلْمآءَ مُدْلَهِمَّةٍ، فَأَعْيُنُهُمْ مَفْتُوحَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ مَعْمِيَّةٌ وَ لَمْ تُبْقِ لَهُمُ اللَّهُمَّ عَلَيکَ مِنْ حُجَّةٍ لَقَدْ حَدَّرْتَ اللَّهُمَّ عَذابَکَ وَ بَيَّنْتَ نَکالَکَ وَ وَعَدْتَ المُطِيعِنَ إِحْسانَکَ وَ قَدَّمْتَ إِلَيْهِمْ بِالنُّذُرِ، فَآمَنَتْ طآئِفَةٌ. فَأَيِّدِ اللَّهُمَّ الَّذِينَ آمَنُوا عَلي عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّ أَوْلِيآئِکَ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ وَ إِلَي الحَقِّ داعِينَ وَ لِلإِمامِ المُنْتَظَرِ القآئِمِ بِالقِسْطِ تابِعينَ. وَ جَدِّدِ اللَّهُمَّ عَلي أَعْدآئِکَ وَ أَعْدائِهِمْ نارَکَ وَ عَذابَکَ الَّذِي لا تَدْفَعُهُ عَنِ القَوْمِ الظّالِمِينَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَوِّ ضَعْفَ الُمخْلِصِينَ لَکَ بِالَمحَبَّةِ، المُشايِعِينَ لَنا بِالمُوالاةِ، المُتِّبِعِينَ لَنا بِالتَّصْدِيقِ وَ العَمَلِ، المُوازِرِينَ لَنا بِالمُواساةِ فِينا، الُمحِبِّينَ ذِکْرَنَا عِنْدَ اجْتِماعِهِمْ. وَ شُدَّ اللَّهُمَّ رُکْنَهُمْ وَ سَدِّدْ لِهُمُ اللَّهُمَّ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَيْتَهُ لَهُمْ وَ أَتْمِمْ عَلَيْهِمْ نِعْمَتَکَ وَ خَلِّصْهُمْ وَ اسْتَخْلِصْهُمْ، وَ سُدَّ اللَّهُمَّ فَقْرَهُمْ، وَ الْمُمِ اللَّهُمَّ شَعْثَ فاقَتِهِمْ وَ اغْفِرِ اللَّهُمَّ ذُنُوبَهُمْ وَ خَطاياهُمْ، وَ لا تُزِغْ قُلُوبَهُمْ بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَهُمْ وَ لا تُخَلِّهِمْ يا رَبِّ بِمَعْصِيَتِهِمْ وَ احْفَظْ لَهُمْ ما مَنَحْتَهُمْ مِنَ الطَّهَارَةِ بِوِلايَةِ أَوْلِيآئِکَ وَ البَرآئَةِ مِنْ أَعْدآئِکَ إِنَّکَ سَمِيعٌ مُجِيبٌ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ»؛
پروردگارا! تو اوّل هستي بي آن‏که اوّلي ‏ات از جهت عدد باشد و آخر هستي (بازگشت همه چيز به توست) بي آن‏که آخري ‏ات را حدّ و مرزي باشد. ما را ايجاد فرمودي نه به خاطر علّتي، بدون اين‏که اختياري در آن داشته باشيم و ما را آفريدي نه از روي نياز [به ما و با آن] ، قدرت‏ نمايي کردي و با حکمت خويش ما را از روي اختيار پديد آوردي و به جهت آزمايش ما به اوامر و نواهي‏ ات دچارمان ساختي و با ابزارها تأييدمان کردي. و وسايل به ما عنايت نمودي، و به مقدار توانمان تکليف دادي، و فرمانبرداري از دستوراتت را بر عهده‏ مان نهادي. پس با اختيار دادن [نه به اجبار] امر فرمودي و به جهت هشدار دادن نهي کردي، و بسيار نعمت بخشيدي، و [عبادت] اندکي خواستي، آن‏گاه دستورت سرپيچي شد پس بردباري کردي، و قدر تو ناشناخته ماند و بزرگواري نمودي، پس تو پروردگار عزّت و تابش و عظمت و کبريا و احسان و نعمت و نيکي و مواهب معنوي و بخشش‏ها و عطاها، و برآوردن و وفاکردن هستي، دل‏ها هيچ نهايتي از تو را نيابند، و اوهام صفتي از تو درک ننمايند، و هيچ چيز از آفريدگانت به تو شباهت ندارد، و هيچ چيزي از ساخته ‏هايت به تو مانند نگردد، برتر از آني که احساس يا لمس شوي يا حوّاس پنجگانه تو را درک نمايد، و کي مي‏شود مخلوقي آفريننده ‏اش را درک کند، و خدايا تو بسيار منزّه ‏تر و برتر از آني که ستمگران مي‏ گويند، بار الها! دوستانت را بر دشمنانِ ستمگر تبهکار پيمان شکن بيدادگرت ياري کن بر آن‏هايي که بندگانت را گمراه و کتابت را تحريف [و برخلاف آن عمل کردند] و حقّت را انکار نمودند و با تجرّي نسبت به تو به جاي اولياي تو نشستند و به خاندان پيامبرت – که سلام و درود و رحمت و برکاتت بر آن‏ها باد – ظلم کردند، پس گمراه شده و خلق تو را به گمراهي کشاندند، و پرده پوششت را از بندگانت برگرفتند. و اي پروردگار جهان! زمينت را در گنگي و کوري و تاريکي سخت رها نمودند، چشم‏هاي‏شان باز و دل‏هاي‏شان نابينا است، و اي پروردگار براي آن‏ها دليلي عليه خودت باقي نگذاشتي، پروردگارا عذابت را هشدار دادي و عقابت را بيان فرمودي و به فرمانبرداران، احسانت را وعده کردي، و بيم دهندگان را به سوي آنان فرستادي پس عده‏اي ايمان آوردند، پس اي پروردگار! ايمان آورندگان را بر دشمنت و دشمن اوليائت تأييد فرماي تا آشکار گردند و به حق دعوت کنند، و از امامِ منتظرِ برپا کننده عدل و داد پيروي نمايند. و اي پروردگار! آتشت را و عذابت را که از گروه ستمگران دور نمي ‏داري بر دشمنانت و دشمنان آن‏ها تجديد کن. پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست و ناتواني اخلاص ‏داران در محبت تو که با همدردي با ما از ما پيروي کنند که هنگام گردهم ‏آيي‏شان ياد ما را دوست مي‏ دارند، ناتواني اينان را نيرو بخش، خدايا! ارکانشان را محکم گردان. خدايا! ديني که براي آنان پسنديده‏اي بر ايشان استوار ساز و نعمتت را بر آنان تمام فرماي و آنان را [از دست ستمگران] خلاص کن و [براي خويش] برگزين. خدايا! فقر آن‏ها را بربند. خدايا! پريشان‏ حالي نيازمندي‏شان را به سامان رسان. خدايا! گناهانشان را بيامرز و خطاهايشان ببخشاي و پس از آن‏که هدايتشان کرده‏اي دل‏هايشان را از حق بَر متابان. و اي پروردگار! آن‏ها را در [منجلاب] معصيتت رها مگردان و آنچه به آن‏ها عنايت فرموده‏اي از پاکيزگي به سبب ولايت اوليائت و بيزاري از دشمنانت براي آنان نگهدار. تو شنواي اجابت کننده هستي. درود خداوند بر محمد و آل پاکيزه و بي‏ آلايشش باد. [۱]
(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] بحارالانوار، ۲۲۵:۸۵ و ۲۲۶.