در عصر حاضر كه يهوديان صهيونيسم بر پاى خاسته و با اشغال فلسطين درصدد برآمده اند حقارت هميشگى قوم يهود را برافكنند، چيزى از تب و تاب انتظار موعود كاسته نشده است و يهوديان در انتظار مسيحا لحظه شمارى می كنند.
حدود صد سال پيش متفكران يهود گفتند: قوم ما اين همه سال در انتظار مسيحا خوارى ها را بر خود هموار كرد، ولى از وی خبرى نيامد. ديگر انتظارمان به سر آمد و كاسه صبرمان لبريز شد. جا دارد كه خود براى پايان دادن به وضع موجود برخیزیم.
تئودور هرتسل، دانش‌ آموخته رشته حقوق از دانشگاه وین بود. زبان مادری وی، آلمانی و عبری بود. در سال ۱۸۹۴ میلادی، آلفرد درایفوس، سروان یهودی افسر ستاد در ارتش فرانسه، به اجرم جاسوسی برای آلمان به محاکمه کشانده شد. ماجرای درایفوس و محاکمه جنجالی او به کمک گزارش‌های مطبوعات و اظهار نظرها مقامات ارتش فرانسه در مورد یهودیان، آن چنان بالا گرفت که روزنامه‌ نگاران کشورهای مختلف برای تهیه گزارش به سالن دادگاه کشانده می‌ شدند.
https://mahdi-pedia.com/fa/wp-content/uploads/2012/09/هرتسل.jpg

یکی از این روزنامه‌ نگاران، که چندین سال بود به عنوان گزارشگر نشریه اتریشی “نویه فرایه پرسه” (Freie Presse Neue) در پاریس اقامت داشت، تئودر هرتسل بود. در جریان دادگاه، روزنامه‌های فرانسه از «توطئه یهودیان علیه جمهوری فرانسه» پرده برداشته و به حکمی کمتر از اعدام، برای «افسر خائن به وطن» راضی نبودند. سرانجام دادگاه نظامی فرانسه، با وجود شواهد، حکم به حبس و تبعید درایفوس به جزایر شیطان در مستعمره گویان فرانسه را صادر کرد. تئودور هرتسل – که به عنوان یک روزنامه‌نگار، جریان دادگاه را از نزدیک دنبال می‌کرد – با مشاهده دادگاه و پی‌ بردن به شدت احساسات یهودستیزی در میان افراد جامعه به علت رفتارهای شرارت بار یهودیان با جامعه و دولت، به این نتیجه رسید که یهودیان باید برای خود کشوری مستقل در گوشه ای از جهان داشته باشند. وی پس از انتشار کتابی تحت عنوان “کشور یهود” برای رسیدن به این هدف جنبش صهیونیست را تاسیس کرد. ولی نکته جالب توجه اینست که مکتب صهیونیسم برپایه تفکرات سکولار پایه ریزی گردید نه تعالیم تورات و یهودیت، همین امر موجب گردیده که در زمان حاضر نیز بسیاری از یهودیان جهان در جنبشهای ضد صهیونیسم حضور داشته باشند و هیچ گاه از آن حمایت ننمایند. در طی دورانهای گذشته چندین کشور و سرزمین برای اسکان یهودیان در نظر گرفته شده بود که ضعیف ترین برنامه برای فلسطین بود، هر چند که در تعالیم تورات شدیدا و صراحتا یهودیان از داشتن کشور مستقل و تجمع در سرزمین به اصطلاح موعود نهی شده اند. کشوری که توسط هرتسل مد نظر بود کشور “اوگاندا” در افریقا بود که بعدها توسط غربی ها و انگلستان – که حامیان اصلی اشغال فلسطین هستند – به کشور فلسطین تغییر یافت. جالب اینکه علت اصلی حمایت از تشکیل فلسطین برای غربی ها رهایی از شرارتهای قومی چند میلیون نفری بود که تا قبل از اشغال فلسطین و مهاجرت برخی از آنها، چند میلیون نفرشان در اروپا و امریکا پراکنده بوده و چندان قوم مطلوبی محسوب نمی شدند. با این رفتار غرب هم اروپا از این اشرار رهایی یافت و هم برای چند دهه یک عامل جنگ و ناامنی در منطقه مسلمان نشین خاورمیانه ایجاد گردید تا چرخ کارخانجات اسلحه سازیشان همچنان در گردش باقی بماند. در سال ۱۸۹۷ میلادی، و حدود یک سال پس از آن‌ که تئودور هرتسل از «خانه‌ای برای یهودیان» سخن گفت، اولین کنگره سازمان جهانی صهیونیسم در “بازل” سوئیس آغاز به کار کرد و از آن‌ پس به صورت یک سازمان پیوسته و متشکل درآمد.
تئودور هرتسل در تاریخ ۳ ژوئیه ۱۹۰۴ میلادی، و در حالی که تنها ۴۴ سال داشت، بر اثر عارضه قلبی جان خود را از دست داد.
در سال ۱۹۴۹ میلادی و یک سال پس از منشور اشغال فلسطین و اعلام تشکیل کشور اسرائیل، جسد وی بر پایه وصیتش مبنی بر خاک شدن در سرزمین پدری، از “وین” به “اورشلیم” انتقال داده شد و بر روی تپه هرتسل اورشلیم مدفون گردید.
عموم يهوديان با تشکیل این کشور موافق نبودند. آنان می گفتند اين كار درست نيست، زيرا طبق باورهاى دينى، تنها مسيحا مى تواند به چنين كارى اقدام كند. صهيونيسم ها گفتند ما براى قيام مسيحا پايگاهى در فلسطين درست می كنيم. قانع نمودن قومى كه قرن ها در خيالات واهى به سر برده بود، كارى مشكل بود.
آنان با صبر و حوصله، براى اين كار تبليغ كردند و مهاجرانى را به فلسطين بردند و پنجاه سال پيش تسخیر فلسطین دولت اسرائيل را در اراضى اشغالى بنياد نهادند.
البته هنوز هم اقليتى ناچيز از يهوديان بر اثر دلبستگى شديد به اميدهاى قديم، تشكيل دولت صهيونيستى را مخالف آرمان مسيحاى مى دانند و پيوسته با آن مخالفت كرده، می گويند بايد به سنت انتظار ادامه داد.
سرانجام، سواد اعظم يهوديت، صهيونيسم را از جان و دل پذيرفتند و آن را رهگشاى عصر مسيحا دانستند. از اين رو، صهيونيسم هاى فلسطين، علاوه بر دعاهاى مسيحايى موسوم، در پايان مراسم سالگرد بنيانگذارى رژيم غاصب (پنجم ماه اِیار عبرى) پس از دميدن در شيپور عبادت، اين گونه دعا می كنند:
«اراده خداوند ما چنين باد كه به لطف او شاهد سپیده دم آزادى باشيم و نفخ صور مسيحا، گوش ما را نوازش دهد.»

(رک: ویکی پدیا: تئودور هرتسل و نشریه موعود شماره ۱۱)