شاه نعمت‌الله ولی
سید نورالدین نعمت الله بن محمد بن کمال الدین یحیی کوه بنانی کرمانی معروف به سید نورالدین شاه نعمت الله ولی ماهانی کرمانی (۷۳۰، ۷۳۱ ـ ۸۳۲، ۸۳۴)، شاعر عارف ایرانی بود.
شاه نعمت الله از اقطاب و عرفای سده هشتم و نهم هجری است که طریقتی جدید در تصوف ایجاد کرد و پیروان سایر طریقت‌ها را نیز تحت تأثیر خود قرار داد. او از جمله شعرای تصوف ایران و قطب دراویش نعمت اللهی است. او در طریقه تصوف موسس سلسله مشهور نعمت اللهی است. وی مدح حضرت امیر الؤمنین و حضرت مهدی گوید:
(۱) تا لوای حیدری بر طارم خضرا زدند * کوس عزش بر فراز عالم اعلا زدند
تا که در خلوت سرای لی مع الله شد مقیم * ساکنان حضرتش زان دم ز او ادنا زدند
جود او مفتاح موجودات کردند آنگهی * قفل حیرت بر دهان نظق هر گویا زدند
سرفرازان در هوای خاک پایش همچو ما * از سر همّت قدم بر تارک دریا زدند
پادشاهان از برای حشمت هر دو جهان * سکّه دولت به نامش بر رخ زرها زدند
لعمه ای از آفتاب ذوالفقارش شد پدید * عارفان تمثیل نورش بر ید و بیضا زدند
مقصد و مقصود عالم اوست و ابن عم او * این ندا روز ازل در گوش هوش ما زدند
نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار * لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار
(۲) نور چشم عالمش خوانم علی مرتضا * محرم راز رسول و ابن عم مصطفی
گوهر دریای عرفان بحر علم و کان جود * رهنمای رهروان و پیشوای اتقیا
هادیی کز نسل او مهدی هویدا می شود * شاید ار گویند او را اهل حق نور هدا
از ولای او ولایت یافته هر کو ولی است * رو موالی شو که این است اعتقاد اولیا
دوستدار خاندان باش و محبّ اهل بیت * تابع دین محمد باش از بهر خدا
نیست مؤمن هر که دارد با علی بک مو خلاف * یار مؤمن شو چو ما و تابع آل عبا
از محبّت آفتابی بر دل ما تافته * می نماید نور او آئینه گیتی نما
نفس خیرالمرسلین است و ولی کردگار * لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار
آخرین دیدگاه‌ها