و آنچه بر فضيلت و تأکيد بر درود فرستادن بر آن حضرت‏ دلالت دارد چند امر است، از جمله:
۱ – اين‏که درود و صلوات از اقسام دعا کردن است، پس تمام آنچه در فضيلت دعا براي آن حضرت رسيده شامل آن نيز مي‏شود، چون صلوات از ناحيه ما درخواست رحمت از خداوند عز و جل است، و با رحمت او امور دنيا و آخرت سامان مي ‏گيرد. بنابراين هرگاه ما بر امام زمانمان ‏عليه السلام درود فرستيم به اين‏که بگوييم: «اَللَّهُمَّ صَلِّ علي مَوْلانا وَ سَيِّدِنا صاحِبِ الزَّمانِ» خىايا بر مولا و آقای ما حضرت صاحب الؤمان درود فرست.

يا با امثال اين عبارت، اين کار طلب رحمت براي آن حضرت است در تمام اموري که در دنيا و آخرت متعلق به اوست. پس در اين خواسته ما از خداوند – عزّ اسمه – طلب کردن حفظ آن جناب و حفظ ياران و دوستانش از هرگونه گزند، و درخواست هرگونه همّ و غم از قلب مقدّسش و دل دوستانش و تقاضاي تعجيل فَرَج و ظهورش، و موجبات خشنودي ‏اش از جهت پيروزي بر دشمنان دين و برپا سازي کارهاي نيک و گسترش عدل در سراسر زمين، و رستگاري پيروان و مؤمنان به واسطه آن حضرت به بهشت، و… از اقسام مختلف رحمت واسعه الهي که به اولياي خود اختصاص داده و شماره آن‏ها را کسي جز خودش نمي ‏داند، در اين صلوات ما نهفته است. از درگاه خداي تعالي خواهانيم که ما را از ياران مولايمان صاحب الزمان‏ عليه السلام قرار دهد و از دوستانش که در دنيا و آخرت عنايتش را به آنان اختصاص مي‏ دهد محسوب فرمايد، که او نزديک و اجابت کننده دعاست.
۲ – تمام آنچه در فضيلت صلوات فرستادن بر خاندان پيغمبر عليهم السلام روايت شده، و رواياتي که دلالت دارند بر اين‏که درود فرستادن بر پيغمبر اکرم‏ صلي الله عليه و آله جز با درود فرستادن بر ايشان‏ عليهم السلام تمام نيست، که اين روايات بسيار و در کتب اخبار ذکر گرديده است.
۳ – وارد شدن صلوات بر خصوص آن حضرت ‏عليه السلام در بسياري از دعاهايي که از امامان ‏عليهم السلام رسيده، و اين بر کسي که پيرامون اين مطلب جستجو نمايد پوشيده نمي‏ماند.
۴ – وارد شدن طلب توفيق براي درود فرستادن بر آن حضرت‏ عليه السلام به طور خاص در دعايي که از ناحيه شريف آن جناب به واسطه شيخ اجل ابوعمرو عَمري روايت گرديده، … و محل شاهد از آن دعا اين عبارت است: «و ذکر آن حضرت و انتظارش و ايمان و يقين قوي به او در ظهورش و دعا براي آن جناب و درود فرستادن بر او را از ياد ما مبر…».
۵ – امر به درود فرستادن بر آن جناب به طور خاص در اخبار متعدد. و از جمله در روايتي که سيد اجل علي بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع و ديگران به طور مسند از مولايمان حضرت حسن بن علي عسکري ‏عليه السلام آورده‏اند، که بر هر کدام از امامان ‏عليهم السلام به طور خاص صلواتي ياد فرموده، و در آن روايت صلوات بر وليّ امر منتظر حضرت حجة بن الحسن ‏عليه السلام چنين آمده است:
«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي وَلِيِّکَ وَ ابْنِ أَوْلِيآئِکَ الَّذِينَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ أَذْهَبْتَ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِيراً. اَللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ لِدِينِکَ وَ انْصُرْ بِهِ أَوْلِيآئَکَ وَ أَوْلِيآئَهُ وَ شِيعَتَهُ وَ أَنْصارَهُ وَ اجْعَلْنا مِنْهُمْ. اَللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ کُلِّ طاغٍ وَ باغٍ وَ مِنْ شَرِّ جَمِيعِ خَلْقِکَ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عِنْ يَمِينِهِ وَ عِنْ شِمالِهِ وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ يُوصَلَ إِلَيْهِ بِسُوءٍ وَ احْفَظْ فِيهِ رَسُولَکَ وَ آلَ رَسُولِکَ وَ أَظْهِرْ بِهِ العَدْلَ وَ أَيَّدْهُ بِالنَّصْرِ ناصِرِيهِ وَ اخْذُلْ خاذِلِيهِ وَ اقْصِمْ بِهِ جَبابِرَةَ الکُفْرِ وَ اقْتُلْ بِهِ الکُفّارَ وَ المُنافِقِينَ وَ جَمِيعَ المُلْحِدِينَ حَيْثُ کانُوا مِنْ مَشارِقِ الأَرْضِ وَ مَغارِبِها وَ بَرِّها وَ بَحْرِها وَ سَهْلِها وَ جَبَلِها وَ امْلَأْ بِهِ الأَرْضَ عَدْلاً وَ أَظْهِرْ بِهِ دِينَ نَبِيِّکَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ وَ اجْعَلْنِي اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَعْوانِهِ وَ أَتْباعِهِ وَ شِيعَتِهِ وَ أَرِنِي فِي آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ ما يَأْمُلُونَ وَ فِي عَدُوِّهِمْ ما يَحْذَرُونَ إِلهَ الحَقِّ رَبِّ العالَمِينَ آمِينَ»؛ بار خدايا! بر وليّ ‏ات و فرزند اوليائت درود فرست، آنان که اطاعتشان را فرض دانسته و حقشان را واجب فرموده ‏اي، و هرگونه پليدي و رجس را از آنان دور داشته و آنان را از هرگونه آلودگي و عصيان پاک و مبرّا ساخته‏ اي، بار خدايا! او را ياري فرماي و به (دست) او دينت را ياري کن و به وجود او دوستانت و دوستان و شيعيان و ياران او را پيروزمند گردان، و ما را هم از آنان قرار ده. بار خدايا او را از شرّ هر سرکش و ظالم و از شر تمام خلق خود در پناهت محفوظ بدار، و او را از پيش رو و پشت سر و طرف راست و چپ (از همه حوادث ناگوار) محافظت فرماي، و از رسيدن هرگونه بدي و ناملايمي به ساحت مقدسش ممانعت و حضرتش را از آن‏ها حراست بنماي، و در وجود او (دين و آيين) رسول و آل رسولت را محفوظ بدار، و به (دست) او عدل و داد (مطلق و همه جانبه) را آشکار ساز، و با نصرت (مخصوصت) او را تأييد گردان، و ياري کنندگانش را ياري کن، و مخالفانش را خوار بنماي، و به (قدرت) او سرکشان و جبّاران کفر پيشه را در هم بشکن، و به (تيغ) او کفار و منافقين و تمامي ملحدين را در هر کجاي از مشارق و مغارب زمين و خشکي و دريا و کوه و صحرا هستند همه را به هلاکت برسان، و زمين را به (ظهور) او آکنده از عدل کن، و دين پيغمبرت – که بر او و آل او سلام باد – را به (دست) او (در سراسر عالم) ظاهر (و غالب) گردان، و اي خدا مرا از ياران و مددکاران و پيروان و شيعيانش قرار ده، و آنچه آل محمد عليهم السلام آرزومندند (از ظهور حق و حکومت اسلام) در زمان حيات من آشکار کن، و آنچه در مورد دشمن خود اميد دارند (که خوار و نابود گردند) به من بنما، اي خداي حق پروردگار عالميان دعايم را مستجاب کن.[۱]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ ج ۲)
—————————————————————————————————-
[۱] جمال الاسبوع، ۴۹۳.