از وظائف شیعه در عصر غیبت و حضور امام زمان علیه السلام صدقه دادن برای سلامتی آن حضرت است.
در رجحان و استحباب صدقه دادن به قصد سلامتي امام زمان علیه السلام ترديدي نيست، زیرا اين کار از گونه‏هاي مودّت نسبت به قربي و بستگان پيغمبر صلي الله عليه و آله است که خداوند بندگانش را در کتاب خود به آن امر فرموده است.
نمي‏ بينيد که هرگاه فرزندمان يا کسي از عزيزانمان را دوست مي‏ داريم و بر او بيمناک هستيم، به قصد سلامتي او صدقه مي‏ دهيم؟
پس مولاي خود از هر کسي به اين امر سزاوارتر است چنین کاری را انجام ندهیم.
به ویژه که خطرات در حاشیه آن حضرت از همه بیشتر است زیرا تمام ستمگران دنیا که آن حضرت را برهم زنده ی تاج و تخت خویش می دادند، بر آزار او همّت گماشته اند و جمع زیادی قصد جانش را کرده اند.

این سخن شواهد زیادی در روایات دارد.
از دلایل اهتمام ورزيدن به صدقه به نيابت يا به قصد سلامت آن حضرت‏ عليه السلام روايتي است که شيخ صدوق در مجالس به سند خود از پيغمبر اکرم‏ صلي الله عليه و آله آورده که فرمود: هيچ بنده‏اي ايمان نياورد تا اين‏که من نزد او از خودش محبوب ‏تر باشم، و خاندانم از خاندان خودش نزد او محبوب ‏تر باشند، و عترت من نزد او از عترت خودش محبوب‏ تر باشند، و ذات من از ذات خودش نزد او محبوب‏ تر باشد.[۱]
مقتضاي این حدیث خوشايند بودن اظهار محبت نسبت به ايشان‏ عليهم السلام است به گونه‏اي که مؤمن براي خود و خاندانش و عائله و فرزندان و نزديکانش انجام مي‏ دهد، و اين باب وسيعي است که فوايد بسياري از آن استفاده مي ‏شود و از اقسام صله امام‏ عليه السلام است.

————————————————————————————-
[۱] أمالي، ۲۰۱.