انطاکیه شهری در روم باستان بوده كه به دست یونانیان در سال ۳۰۰ پیش از میلاد مسیح‏ علیه السلام بنا شده و هم‏اكنون جزو قلمرو كشور تركیه می باشد.

انطاکیه

این شهر، در روزگار قدیم از جهت ثروت، علم و تجارت، یکی از سه شهر بزرگ کشور روم محسوب می‏شد. دارای موقعیتی سرسبز، نهرهای آب خوش ‏گوار و مركز تجارت آسیای غربی بود و نزد یونانیان به انطاكیه زیبا و ملكه شرق مشهور بود. مسیحیان از شهر انطاكیه با وصف “شهر خدا”، “شهر شاهی” و “مادر شهرها” یاد می ‏كردند؛ زیرا نخستین شهری بود كه اهل آن همگی به حضرت مسیح علیه السلام گرویدند. پولس و برنابا (یکی از حواریون حضرت عیسی علیه السلام) آن‌ جا به تبلیغ اشتغال داشتند.
شهر انطاكیه پیش از اسلام، محل درگیری بین قوم‌ها و پیروان ادیان یهود، نصارا و بت‌ پرستان بوده است.
در روایات مهدویت این شهر مورد توجّه واقع شده است.
در روایات مربوط به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، آن محل، به عنوان سرزمینی معرفی شده است که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور، از غاری در آن سرزمین، تورات و انجیل را بیرون می‏آورد و با یهود و نصارا با آن استدلال می‏کند. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «تورات و انجیل را از سرزمینی که انطاکیه نامیده می‏شود، بیرون می‏آورد»[۱] و به وسیله آن کتاب‏ها، با مسیحیان و یهودیان به استدلال می‏پردازد و سرانجام، بسیاری از آنها اسلام می‏آورند».[۲]

————————————————-
[۱] شیخ صدوق، علل‏الشرایع ۱: ۱۶۱، ح۳؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار ۵۱: ۲۵.
[۲] «…یَسْتَخْرِجُ التَّوْرَاهَ وَ سَائِرَ كُتُبِ اللَّهِ مِنْ غَارٍ بِأَنْطَاكِیَّهَ فَیَحْكُمُ بَیْنَ أَهْلِ التَّوْرَاهِ بِالتَّوْرَاةِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْإِنْجِیلِ بِالْإِنْجِیلِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُور…»، ر.ك: نعمانی، الغیبه: ۲۳۷، ح۲۶.