از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام اجابت دعای ما به برکت آن حضرت است. از جمله نعمت‏هاي بزرگ خداوند متعال بر ما اين است که به ما اجازه داده تا او را بخوانيم و دعا کنيم و حاجت‏هاي خود را از او بخواهيم و خداوند متعال به لطف و کرمش دعاي ما را مستجاب مي‏ فرمايد. و چون در جاي خود ثابت است که تمام نعمت‏هاي الهي به برکت وجود امام زمانمان به ما مي‏رسد و نيز پر واضح است که اجابت دعا از بهترين نعمت‏هاست، بلکه مهم‏ترين نعمت است. زيرا که به وسيله اين نعمت به نعمت‏هاي ديگر دست مي‏يابيم؛ اهميت حقّ مولايمان امام زمان‏ عليه السلام بر ما روشن مي‏شود، زيرا که وجود آن حضرت وسيله تحقق يافتن اين نعمت و موهبت بزرگ از جانب خداوند است، پس بر ما واجب است که با دعا و يا کارهاي ديگر جبران اين لطف را بنماييم.پ

و از جمله دلايلي که بر اين جهت به طور خصوص دلالت دارد – که وجود امام‏ عليه السلام واسطه و سبب مستجاب شدن دعاي مردم است – روايتي است که صفّار در بصائر الدرجات به سند خود از ابو جعفر امام باقر عليه السلام آورده است که فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و آله به امير المؤمنين ‏عليه السلام فرمود: آنچه بر تو ديکته مي‏کنم بنويس. علي ‏عليه السلام عرضه داشت: اي پيامبر خدا! آيا مي‏ترسي فراموش کنم؟ فرمود: نمي‏ترسم فراموش کني، من از خداوند خواسته‏ام که تو را حفظ کند و فراموشت ننمايد، ولي براي شريکانت بنويس. عرضه داشت: شرکاي من کيانند؟ فرمود: امامان از فرزندان تو که خداوند به سبب آنان بر امّت من باران مي‏فرستد و به سبب آنان دعاي ايشان را مستجاب مي‏کند و به سبب آنان بلا را از آن‏ها دور مي‏سازد و به سبب آنان رحمت از آسمان نازل مي‏شود و اين نخستين آنان است – به امام حسن ‏عليه السلام اشاره کرد – سپس به امام حسين ‏عليه السلام اشاره کرد و فرمود: امامان از فرزندان تواند. [۱] .
مي‏گويم: اين حديث با ملاحظه ساير عبارت‏هايش در آنچه ذکر کرديم صراحت دارد.

(رک : مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی، ترجمه مهدی حائری قزوینی)
——————————————————————————
پی نوشته:
[۱] بصائر الدرجات: ۱۶۷.