شيخ صدوق در «من لا يحضره الفقيه» براي قنوت وِتر و جمعه آورده است، وي گفته: امام باقر عليه السلام فرمود: قنوت در روز جمعه تمجيد خداوند و درود فرستادن بر پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله و کلمات فرج است، سپس اين دعا،و قنوت نماز وتر همچون قنوت روز جمعه‏ات مي‏باشد و پيش از آن‏که براي خودت دعا کني مي‏گويي:

«اَللَّهُمَّ تَمِّ نُورُکَ فَهَدَيْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَ عَظُمَ حِلْمُکَ فَعَفَوْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَ بَسَطْتَ يَدَيْکَ فَأَعْطَيْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، رَبَّنا وَجْهُکَ أَکْرَمُ الوُجُوهِ وَ جاهُکَ أَکْرَمُ الجاهِ وَ جِهَتُکَ خَيْرُ الجِهاتِ وَ عَطِيَّتُکَ أَفْضَلُ العَطِيّاتِ وَ أَهْنَؤُها تُطاعُ، رَبَّنا فَتَشْکُرُ وَ تُعْصي، رَبَّنا فَتَغْفِرُ لِمَنْ شِئْتَ فَلَکَ الحَمْدُ، تُجِيبُ المُضْطَرَّ وَ تَکْشِفُ الضُّرَّ وَ تُنْجِي مِنَ الکَرْبِ العَظِيمِ وَ تَقْبَلُ التَّوبَةَ وَ تَشْفِي السَّقِيمَ وَ تَعْفُو عَنِ المُذْنِبِ لا يَجْزِي أَحَدٌ بآلآئِکَ وَ لا يَبْلُغُ نَعْمآئَکَ [نَعْماکَ] قَوْلُ قائلٍ: اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ رُفِعَتِ الأَصْواتُ وَ نُقِلَتِ الأَقْدامُ وَ مُدَّتِ الأَعْناقُ وَ رُفِعَتِ الأَيْدِي وَ دُعِيتَ بِالأَلْسُنِ وَ تُقُرِّبَ إِلَيْکَ بِالأَعْمالِ، رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الفاتِحِينَ. اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ نَشْکُو فَقْدَ نَبِيِّنا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنا وَ شِدَّةَ الزَّمانِ عَلَيْنا وَ وُقُوعَ الفِتَنِ وَ تَظاهُرَ الأَعْداءِ وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنا وَ قِلَّةَ عَدَدِنا، فَافْرُجْ ذلِکَ يا رَبِّ عَنّا بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ وَ نَصْرٍ مِنْکَ تُعِزُّهُ وَ إِمامِ عَدْلٍ تُظْهِرُهُ إِلهَ الحَقِّ آمِينَ»؛ [۱]
پروردگارا! نور تو در حدّ تمام رسيد که هدايت کردي. حمد تو را است پروردگارا! و حلم تو بزرگ است که عفو نموده‏اي. حمد تو را است پروردگارا! ذات تو گرامي‏ ترين ذات‏ها و عظمت تو برترين عظمت‏ها و جهت [راه به سوي تو] بهترين جهت‏ها است و بخشش تو از ارزنده ‏ترين عطايا و گواراترين آن‏ها مي ‏باشد. پروردگارا! اطاعت مي ‏شوي آن‏گاه [به اطاعت کننده] احسان مي ‏کني و چون معصيت شوي اي پروردگار ما! هر کس را بخواهي مي ‏بخشي، پس حمد تو را است! به فرياد [شخص] ناچاري مي ‏رسي و گرفتاري را برطرف مي‏ سازي و از اندوه بزرگ نجات مي ‏دهي و توبه را مي ‏پذيري و بيمار را شفا مي ‏بخشي و از گنهکار مي ‏گذري، احدي را توان سپاس نعمت‏هاي تو نيست و آن‏ها را شماره نتوان کرد و به زبان نشود آورد. بار خدايا! صداها به سوي تو بالا رفته و گام‏ها در راهت برداشته شد و گردن‏ها کشيده و دست‏ها بلند و به زبان‏ها خوانده شده‏اي و با اعمال به درگاهت تقرب جسته ‏ايم. پروردگارا! پس ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و ميان ما و قوممان به حق حکم فرماي که تو بهترين حکم کنندگاني. بار الها! به تو شکوه مي‏ کنيم فقدان پيامبرمان و غايب بودن وليّ‏ مان و سختي زمانه بر ما و افتادن فتنه‏ها در ميانمان و همدستي دشمنان و بسياري دشمنانشان و کمي افرادمان، پس اين‏ها را از ما برطرف گردان اي پروردگار! با فتح و پيروزي از سوي خودت به زودي بر ما گشايشي ده و ياري‏ اي که از تو آن را عزّت بخشي و امام عادلي که آشکار سازي فرج برسان. اي خداي حق! مستجاب فرماي. پس از آن هفتاد مرتبه مي‏گويي: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ».
و نیز قنوتي است که سيّد اجل در کتاب «جمال الأسبوع به کمال العمل المشروع»، از مقاتل بن مقاتل [۲] آورده که گفت: حضرت ابوالحسن الرضا عليه السلام فرمود: در قنوت نماز جمعه چه مي‏ گوييد؟ عرض کردم: آنچه مردم مي ‏گويند. امام ‏عليه السلام به من فرمود: آنچه آن‏ها مي ‏گويند تو مگوي، ولي بگو:
«اَللَّهُمَّ أَصْلِحْ عَبْدَکَ وَخَلِيفَتَکَ بِما أَصْبَحْتَ بِهِ أَنْبِيآئَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حُفَّهُ بِمَلآئِکَتِکَ وَ أَيِّدْهُ بِرُوحِ القُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ وَ اسْلُکْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً يَحْفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً يَعْبُدُکَ لا يُشْرِکُ بِکَ شَيْئاً وَ لا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ عَلي وَلِيِّکَ سُلْطاناً وَ ائْذَنْ لَهُ فِي جِهادِ عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصارِهِ إِنَّکَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ»؛ [۳]
بار خدايا! کار [ظهور] بنده و خليفه‏ات [امام مهدي] را به سامان ده به آنچه کار پيامبران و فرستادگانت را سامان دادي و فرشتگانت را پيرامونش قرار ده و او را به روح القدس از سوي خويش تأييد فرماي و از پيش روي و پشت سرش که او را از هر بدي حفاظت کنند، و پس از دوران ترس، او را در عوض امنيتي فراهم آور که تو را بپرستد و هيچ گونه شرکي نسبت به تو نداشته باشد، و براي هيچ يک از خلقت بر وليّ ‏ات تسلّطي قرار مده و او را براي جهاد دشمنت و دشمن خودش رخصت فرماي و مرا از يارانش قرار ده، به درستي که تو بر هر چيزي توانايي.
از روايات ياد شده روشن گشت که دعا براي حضرت صاحب ‏الزمان‏عليه السلام در مطلق قنوت ‏ها تأکيد دارد، چون از جمله حالت ‏هايي است که در آن‏ها اميد مي‏رود دعاها مستجاب گردد، به ويژه در قنوت جمعه و وتر و نماز صبح از خداي تعالي مي ‏خواهيم که توفيق آن را با ما عنايت فرمايد و با اين عمل اجر بزرگي به ما روزي نمايد.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] من لايحضره الفقيه، ۴۸۷:۱ و جمال الاسبوع، ۴۱۵.
[۱] از اين حديث استفاده مي‏شود که مقاتل بن مقاتل واقفي نبوده. روايت ديگري نيز بر اين معني دلالت دارد که در کتاب رجال کبير آمده است. (مؤلف).
[۲] جمال الاسبوع، ۴۱۳.