از دلائلی که جناب صدوق در لزوم وجوب عصمت امام‏ آورده با بیان آیتی از قرآن کریم، خواننده کتاب را به تعقل دعوت کرده تا با دقت در مضمون آیت قرآنی در ارتباط با سایر فرامین اعتقادی و اخلاقی لزوم عصمت در حجج الهیه را دریابند و از این طریق در رد مدعیان دروغین امامت و قائمیت برآیند

در قول خداى تعالى‏ «وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً»، معنايى وجود دارد كه او تعالى و تقدّس، جز افراد پاك باطن را خليفه نمى‏ سازد، تا از خيانت بر كنار باشد، چون اگر شخص آلوده ‏اى را به عنوان خليفه برگزيند، به مخلوقات خود خيانت كرده است؛ زيرا اگر دلّالى، حمّال خائنى را براى تاجرى بفرستد تا كالايى را براى او ببرد، و آن حمّال در كالا خيانت كند، آن دلّال هم خائن خواهد بود. پس چگونه خيانت بر خداى تعالى روا است؟ درحالى كه سخنش حقّ است كه مى ‏فرمايد: «خداوند نيرنگ خيانتكاران را رهبرى نمى‏كند. (به مقصد نمى‏رساند)»[۱] و با اين سخن خود، پيامبرش را تأديب فرموده است كه: «مدافع خيانتكاران مباش».[۲] پس چگونه و از كجا روا باشد كه آنچه ديگران را از آن نهى مى ‏كند، خود مرتكب شود، در حالى كه يهوديان را به واسطه نفاق شان نكوهش كرده و فرموده است: «آيا مردم را به نيكى فرمان مى‏ دهيد و خودتان را فراموش مى‏ كنيد، در حالى كه كتاب را مى‏ خوانيد، آيا تعقّل نمى‏ كنيد؟».[۳] و در اين سخن خداى تعالى‏ «وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً»، دليل استوارى است، براى غيبت امام عليه السّلام، و آن دليل اين است كه چون خداوند فرمود: «إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً»، با اين لفظ معنايى را واجب ساخته که بايستى عقيده‏مند به طاعت آن خليفه باشند. امّا ابليس به دنبال اين سخن، عقيده نفاقى اتّخاذ كرد و آن را در دل نهان ساخت، تا آنكه به واسطه آن منافق گرديد، او دل بر آن نهاد كه با طاعت خليفه حقّ مخالفت كند، و اين زشت ‏ترين انواع نفاق است، زيرا آن، نفاق نهانى و قلبى است و از اين رو است كه شيطان، رسواترين منافقين است.امّا وقتى خداى تعالى خليفه را به ملائكه معرّفى فرمود، طاعت وى را در دل گرفتند و مشتاق وى شدند. ايشان نقيض آنچه را كه شيطان در دل نهان ساخته بود، برگزيدند و در جهت كمال و ترقّى مستحقّ ده برابر درجه‏ اى شدند كه شيطان سزاوار رسوائى و عذاب در جهت انحطاط و سقوط گرديد. پس طاعت و دوستى غائبانه و قلبى، ثواب و مدح بيشترى دارد، زيرا در معرض اشتباه كارى و نيرنگ نيست و از اين رو  از پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه فرمودند هر كس براى برادر دينى خود در نهان و از صميم دل دعا كند، فرشته‏اى از آسمان وى را ندا در دهد كه براى تو دو برابر آن است.

 

منبع : كمال الدين و تمام النعمة ترجمه پهلوان ؛ ج‏۱ ؛ ص۲۰

[۱] ( ۱) يوسف: ۵۲.

[۲] ( ۲) النساء: ۱۰۵.

[۳] ( ۳) البقرة: ۴۴.