محبّت آن حضرت ‏عليه السلام به مؤمنان و محبّت مؤمنان به آن حضرت از مهم‏ترين انگيزه‏ هاي دعا کردن براي آن حضرت و درخواست تعجيل فرج آن جناب از پروردگار متعال است. امّا محبّت آن حضرت ‏عليه السلام نسبت به مؤمنين: دسته ‏هاي مختلفي از اخبار بر آن دلالت دارد، از جمله:
۱ – احاديثي که دلالت مي ‏کند: امام نسبت به مؤمنين به منزله والد مهربان و پدر شفيق، بلکه براي آن‏ها از پدر هم مهربان‏تر است.

۲ – اخباري که دلالت دارد: شيعيان به منزله برگ‏هايي براي درخت امامت هستند.
۳ – رواياتي آمده که: امام به خاطر حزن شيعيانش محزون و در مصايب آن‏ها متأثّر و در بيماري آن‏ها متألّم مي ‏گردد.
۴ – احاديثي که دلالت مي‏کند: امام ‏عليه السلام براي شيعيانش و در حق آنان دعا مي ‏کند.
۵ – رواياتي دلالت دارد که: امام‏ عليه السلام انفال و مانند آن را براي شيعيانش در زمان غيبت مباح نموده است.
۶ – اخباري دلالت مي ‏کند که: امام ‏عليه السلام براي دوستانش دادرسي مي ‏کند، موارد بسياري نيز اين امر اتفاق افتاده است.
۷ – آنچه دلالت مي ‏کند که امام‏ عليه السلام در تشييع جنازه مؤمن حاضر مي ‏شود.
۸ – احاديثي که حاکي از گريستن امامان ‏عليهم السلام هنگام گرفتاري دوستانشان و هنگام وفاتشان و غير اين‏ها مي ‏باشد که ان شاء اللَّه بر پژوهنده پوشيده نمي‏ ماند.
البته محبّت مؤمن نسبت به آن جناب از واجباتي است که حقيقت اسلام و قبولي اعمال با آن حاصل مي ‏شود، بلکه براي محبّت آن حضرت تأثير خاصّي هست، پس اي دوستان و مشتاقان آن حضرت! براي حبيب خويش دعا کنيد و از خداوند بخواهيد که ديدارش را نصيب شما گرداند.