از جمله دعاهاي ارزندهاي که در اين باب روايت شده دعاي ندبه است، که در کتاب «زاد المعاد» [۱] به حذف سند، از ششمين امامان معصوم عليهم السلام روايت گرديده و خواندن آن در چهار عيد – جمعه و فطر و قربان و غدير – تأکيد شده است.
و در «مزار بحار» [۲] آن را از سيد بن طاووس، از بعضي علماي ما روايت آورده، که گفت: محمد بن علي بن ابي قرّه گويد: دعاي ندبه را از کتاب محمد بن الحسين بن سفيان بزوفري نقل نمودم و يادآور شده که اين دعا براي صاحب الزمان – صلوات اللَّه عليه – است و مستحبّ است که در عيدهاي چهارگانه اين دعا خوانده شود.
و نيز عالم اجل نوري رحمه الله در کتاب «تحية الزائر» از «مصباح الزائر» [۳] سيد بن طاووس و «مزار» محمد بن المشهدي، از محمد بن علي بن ابي قرّه، به نقل از کتاب «بزوفري» اين دعا را روايت نموده است. و همچنين نوري رحمه الله آن را از کتاب «مزار» قديم روايت کرده و افزوده که در شب جمعه نيز – همچون عيدهاي چهارگانه – خواندنش مستحبّ ميباشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحِيمِ اَلحَمْدُ للَّهِِ [الَّذِي لا إِلهَ إِلاّ هُوَ وَ لَهُ الحَمْدُ] رَبِّ العالَمِينَ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي [سَيِّدِنا] مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً، اَللَّهُمَّ لَکَ الحَمْدُ عَلي ما جَري بِهِ قَضآؤُکَ فَي أَوْلِيآئِکَ الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِينِکَ إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيلَ ما عِنْدَکَ مِنَ النَّعِيمِ المُقِيمِ الَّذِي لا زَوالَ لَهُ وَ لَا اضْمِحْلالَ بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِها وِ زِبْرِجِها فَشَرَطُوا لَکَ ذلِکَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الوَفآءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکْرَ العَلِيِّ وَ الثَّناءَ الجَلِيِّ وَ أَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلائِکَتَکَ وَ أَکْرَمْتَهُمْ [کَرَّمْتَهُمْ] بِوَحْيِکَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرِيعَةَ [الذَّرآئِعَ] إِلَيْکَ وَ الوَسِيلَةَ إِلي رِضْوانِکَ فَبَعْضٌ أَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ إِلي أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْها وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهُ فِي فُلْکِکَ وَ نَجَّيْتَهُ وَ مَنْ آمَنَ مَعَهُ مِنَ الهَلَکَةِ بِرَحْمَتِکَ وَ بَعْضٌ اِتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِکَ خَلِيلاً وَ سَئَلَکَ لِسانَ صِدْقٍ فِي الآخِرِينَ فَأَجَبْتَهُ وَ جَعَلْتَ ذلِکَ عَلِيّاً وَ بَعْضٌ کَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَةٍ تَکْلِيماً وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ رِدْءَاً وَ وَزِيراً وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَيْرِ أَبٍ وَ آتَيْتَهُ البَيِّناتِ وَ أَيَّدْتَهُ بِرُوحِ القُدُسِ وَ کُلاًّ [کُلٌّ] شَرَعْتَ لَهُ شَرِيعَةٌ وَ نَهَجْتَ لَهُ مِنْهاجاً وَ تَخَيَّرْتَ لَهُ أَوْصِياءً مُسْتَحْفِظاً بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ مِنْ مُدَّةٍ إِلي مُدَّةٍ إِقامَةً لِدِينِکَ وَ حُجَّةً عَلي عِبادِکَ وَ لِئَلاَّ يَزُولَ الحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ يَغْلِبَ الباطِلُ عَلي أَهْلِهِ وَ لا يَقُولَ أَحَدٌ لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولاً مُنْذِراً وَ أَقَمْتَ لَنا عَلَماً هادِياً فَنَتَّبِعَ آياتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزي إِلي أَنِ انْتَهَيْتَ بِالأَمْرِ إِلي حَبِيبِکَ وَ نَجِيبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَکانَ کَمَا انْتَجَبْتَهُ سَيِّدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صِفْوَةَ مَنِ اصْطَفَيْتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَيْتَهُ وَ أَکْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ قَدَّمْتَهُ عَلي أَنْبِيائِکَ وَ بَعَثْتَهُ إِليَ الثَّقَلَيْنِ (بِهِ) مِنْ عِبادِکَ وَ أَوْطَأْتَهُ مَشارِقَکَ وَ مَغارِبَکَ وَ سَخَّرْتَ لَهُ البُراقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوحِهِ إِلي سَمائِکَ وَ أَوْدَعْتَ عِلْمَ ما کانَ وَما يَکُونُ إِلَي انْقِضآءِ خَلْقِکَ ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِيلَ وَ مِيکائِيلَ وَ المُسَوِّمِينَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِينَهُ عَلَي الدِّينِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ وَ ذلِکَ بَعْدَ أَنْ بَوَّئْتَهُ مُبَوَّءَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لِلَّذِي بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدَيً لِلْعالَمِينَ فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامَ إِبْراهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً وَ قُلْتَ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيراً [ثُمَّ] وَ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فِي کِتابِکَ فَقُلْتَ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِي القُرْبي وَ قُلْتَ ما سَئَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ وَ قُلْتَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلي رَبِّهِ سَبِيلاً فَکانُوا هُمُ السَّبِيلُ إِلَيْکَ وَ المَسْلَکَ إِلي رِضْوانِکَ فَلَمَّا انْقَضَتْ أَيّامُهُ أَقامَ وَلِيَّهُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طالِبٍ صَلَواتُکَ عَلَيْهِما وَ آلِهِما هادِياً إِذْ کانَ هُوَ المُنْذِرُ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ فَقالَ وَ المَلَأُ أَمامَهُ مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ قالَ مَنْ کُنْتُ أَنَا نَبِيَّهُ فَعَلِيٌّ أَمِيرُهُ وَ قالَ أَنَا وَ عَلِيٌّ مِنْ شَجَرَةٍ واحِدَةٍ وَ سائِرُ النّاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتّي وَأَحَلَّهُ مَحَلَّ هارُونَ مِنْ مُوسي إِلاَّ أَنَّهُ لا نَبِيَّ بَعْدِي وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَيِّدَةَ نِساءِ العالَمِينَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ ما حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الأَبْوابَ إِلاَّ بابَهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِکْمَتَهُ فَقالَ أَنَا مَدِينَةُ العِلْمِ وَ عَلِيٌّ بابُها فَمَنْ أَرادَ [المَدِينَةَ وَ] الحِکْمَةَ فَلْيَأْتِها مِنْ بابِها ثُمَّ قالَ أَنْتَ أَخِي وَ وَصِيِّي وَ وارِثِي لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِي وَ دَمُکَ مِنْ دَمِي وَ سِلْمُکَ سِلْمِي وَ حَرْبُکَ حَرْبِي وَ الإِيمانُ مُخالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَما خالَطَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ أَنْتَ غَداً عَلَي الحَوْضِ خَلِيفَتِي وَ أَنْتَ تَقْضِي دَيْنِي وَ تُنْجِزُ عِداتِي وَ شِيعَتُکَ عَلي مَنابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْيَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِي فِي الجَنَّةِ وَ هُمْ جِيرانِي وَ لَوْلا أَنْتَ يا عَلِيُّ لَمْ يُعْرَفِ المُؤْمِنُونَ بَعْدِي وَ کانَ بَعْدَهُ هُدَيً مِنَ الضَّلالِ وَ نُوراً مِنَ العَمي وَ حَبْلَ اللَّهِ المَتِينَ وَ صِراطَهُ المُسْتَقِيمَ لا يُسْبَقُ بِقَرابَةٍ فِي رَحِمٍ وَ لا بِسابِقَةٍ فِي دِينٍ وَ لا يُلْحَقُ فِي مَنْقَبَةٍ مِنْ مَناقِبِهِ يَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِما وَ آلِهِما وَ يُقاتِلُ عَلَي التَّأْوِيلِ وَ لا تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةَ لائِمٍ قَدْ وَتَرَ فِيهِ صَنادِيدَ العَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطالَهُمْ وَ ناوَشَ ذُؤْبانَهُمْ فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقاداً بَدْرِيَّةً وَ خَيْبَرِيَّةً وَ حُنَيْنِيَّةً وَ غَيْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ عَلي عَداوَتِهِ وَ أَکَبَّتْ عَلي مُنابَذَتِهِ حَتّي قَتَلَ النّاکِثِينَ وَ القاسِطِينَ وَ المارِقِينَ وَ لَمّا قَضي نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَي الآخِرِينَ يَتْبَعُ أَشْقَي الأَوَّلِينَ لَمْ يُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي الهادِينَ بَعْدَ الهادِينَ وَ الأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلي مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلي قَطِيعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصاءِ وَلَدِهِ إِلاَّ القَلِيلَ مِمَّنْ وَفي لِرِعايَةِ الحَقِّ فِيهِمْ فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِيَ مَنْ سُبِيَ وَ أُقْصِيَ مَنْ أُقْصِيَ وَ جَرَي القَضاءَ لَهُمْ بِما يُرْجي لَهُ حِسنَ المَثُوبَةِ إِذْ کانَتِ الأَرْضُ للَّهِِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ العاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ وَ سُبْحانَ رَبَّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً وَ لَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ هُوَ العَزِيزُ الحَکِيمُ فَعَلَي الأَطائِبِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِما وَ آلِهِما فَلْيَبْکِ الباکُونَ وَ إِيّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتَذْرَفِ الدُّمُوعُ وَ لْيَصْرُخِ الصّارِخُونَ وَ يَضِجَّ الضّاجُّونَ وَ يَعِجَّ العاجُّونَ أَيْنَ الحَسَنُ أَيْنَ الحُسَيْنُ أَيْنَ أَبْناءُ الحُسَيْنِ صالِحٌ بَعْدَ صالِحٍ وَ صادِقٌ بَعْدَ صادِقٍ أَيْنَ السَّبِيلُ بَعْدَ السَّبِيلِ أَيْنَ الخِيَرَةُ بَعْدَ الخِيَرَةِ أَيْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَةُ أَيْنَ الأَقْمارُ المُنِيرَةُ أَيْنَ الأَنْجُمُ الزّاهِرَةُ أَيْنَ أَعْلامُ الدِّينِ وَ قَواعِدُ العِلْمِ أَيْنَ بَقِيَّةُ اللَّهِ الَّتِي لا تَخْلُو مِنَ العِتْرَةِ الطّاهِرَةِ [الهادِيَةِ] أَيْنَ المُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ أَيْنَ المُنْتَظَرُ لإِِقامَةِ الأَمْتِ وَ العِوَجِ أَيْنَ المُرْتَجي لإِِزالَةِ الجَوْرِ وَ العُدْوانِ أَيْنَ المُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ أَيْنَ المُتَخَيَّرُ لإِِعادَةِ المِلَّةِ وَ الشَّرِيعَةِ أَيْنَ المُؤَمَّلُ لإِِحْيآءِ الکِتابِ وَ حُدُودِهِ أَيْنَ مُحْيِي مَعالِمِ الدِّينِ وَ أَهْلِهِ أَيْنَ قاصِمُ شَوْکَةِ المُعْتَدِينَ أَيْنَ هادِمُ أَبْنِيَةِ الشِّرْکِ وَ النِّفاقِ أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ الفُسُوقِ وَ العِصْيانِ وَ الطُّغْيانِ أَيْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الغَيِّ وَ الشِّقاقِ أَيْنَ طامِسُ آثارِ الزَّيْعِ وَ الأَهْواءِ أَيْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الکِذْبِ وَ الاِفْتِراءِ أَيْنَ مُبِيدُ العُتاةِ وَ المَرَدَةِ أَيْنَ مُسْتَأْصَلُ أَهْلِ العِنادِ وَ التَّضْلِيلِ وَ الإِلْحادِ أَيْنَ مُعِزُّ الأَوْلِيآءِ وَ مُذِلُّ الأَعْدآءِ أَيْنَ جامِعُ الکَلِمِ [الکَلِمَةِ] عَلَي التَّقْوي أَيْنَ بابُ اللَّهِ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتي أَيْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِي إِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ الأَوْلِيآءُ أَيْنَ السَّبَبُ المُتَّصِلُ بَيْنَ الأَرْضِ وَ السَّمآءِ أَيْنَ صاحِبُ يَوْمِ الفَتْحِ وَ ناشِرُ راياتِ [رايَةِ] الهُدي أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَ الرِّضا أَيْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الأَنْبِيآءِ وَ أَبْنآءِ الأَنْبِيآءِ أَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ المَقْتُولِ بِکَرْبَلاءِ أَيْنَ المَنْصُورُ عَلي مَنِ اعْتَدي عَلَيْهِ وَ افْتَري أَيْنَ المُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعي أَيْنَ صَدْرُ الخَلائِقِ ذُو البِرِّ وَ التَّقْوي أَيْنَ ابْنُ النَّبِيِّ المُصْطَفي وَ ابْنُ عَلِيٍّ المُرْتَضي وَ ابْنُ خَدِيجَةِ الغَرّاءِ وَ ابْنُ فاطِمَةَ الکُبْري بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي لَکَ الوِقآءُ وَ الحِمي يَابْنَ السّادَةِ المُقَرَّبِينَ يَابْنَ النُّجَبآءِ الأَکْرَمِينَ يَابْنَ الهُداةِ المَهْدِيِّينَ يَابْنَ الخِيَرَةِ المُهَذَّبِينَ يَابْنَ الغَطارِفَةِ الأَنْجَبِينَ يَابْنَ الأَطآئِبِ المُطَهَّرِينَ يَابْنَ الخَضارِمَةِ المُنْتَجَبِينَ يَابْنَ القَماقِمَةِ الأَکْرَمِينَ يَابْنَ البُدُورِ المُنِيرَةِ يَابْنَ السُّرُجِ المُضِيئَةِ يَابْنَ الشُّهُبِ الثّاقِبَةِ يَابْنَ الأَنْجُمِ الزّاهِرَةِ يَابْنَ السُّبُلِ الواضِحَةِ يَابْنَ الأَعْلامِ اللاَّئِحَةِ يَابْنَ العُلُومِ الکامِلَةِ يَابْنَ السُّنَنِ المَشْهُورَةِ يَابْنَ المَعالِمِ المَأْثُورَةِ يَابْنَ المُعْجِزاتِ المَوْجُودَةِ [يَابْنَ الدَّلائِلِ المَشْهُودَةِ] يَابْنَ الصِّراطِ المُسْتَقِيمِ [يَابْنَ النَّبَأِ العَظِيمِ يَابْنَ مَنْ هُوَ فِي أُمِّ الکِتابِ لَدَي اللَّهِ عَلِيٌّ حَکِيمٌ] يَابْنَ الآياتِ وَ البَيِّناتِ يَابْنَ الدَّلائِلِ الظّاهِراتِ يَابْنَ البَراهِينِ [الواضِحاتِ] الباهِراتِ يَابْنَ الحُجَجِ البالِغاتِ [يَابْنَ النِّعَمِ السّابِغاتِ] يَابْنَ طه وَ المُحْکَماتِ يَابْنَ يس وَ الذّارِياتِ [يَابْنَ الطُّورِ وَ العادِياتِ] يَابْنَ مَنْ دَني فَتَدَلّي فَکانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْني دُنُوّاً وَ اقْتِراباً مِنَ العَلِيِّ الأَعْلي لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوي بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ الثَّري [أَوْ ثَري] أَ بِرَضْوي أَوْ غَيْرِها أَمْ ذِي طُوي عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَرَي الخَلْقَ وَ لا تُري وَلا أَسْمَعُ لَکَ حَسِيساً وَ لا نَجْوي عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ تُحِيطَ بِکَ دُونَيِ البَلْوي [عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ لا يُحِيطَ بِي دُونَکَ البَلْوي] وَ لا يَنالُکَ مِنِّي ضَجِيجٌ وَ لا شَکْوي بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنّا بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نازِحٍ ما نَزَحَ عَنّا بِنَفْسِي أَنْتَ أُمْنِيَّةُ شآئِقٍ تَمَنّي [يَتَمَتّي] مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَکَراً فَحَنَّا بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزٍّ لا يُسامي بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ أَثِيلِ مَجْدٍ لا يُجاري [لا يُحاذي] بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لا تُضاهي بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَصِيفِ شَرَفٍ لا يُساوي إِلي مَتي أَجْأَرُ [أَحارُ] فِيکَ يا مَوْلايَ وَ إِلي مَتي وَأَيَّ خِطابٍ أَصِفُ فِيکَ وَ أَيَّ نَجْوي عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أُجابَ دُونَکَ وَ أُناغي عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَبْکِيَکَ وَ يَخْذُلَکَ الوَري عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ يَجْرِيَ عَلَيْکَ دُونَهُمْ ما جَري هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ العَوِيلَ وَ البُکآءَ هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُساعِدَ جَزَعَهُ إِذا خَلا هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَساعَدَتْها [فَتُسْعِدُها] عَيْنِي عَلَي القَذي هَلْ إِلَيْکَ يَابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقي [فَيُلْقي] هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنا مِنْکَ بِغِدَةٍ فَنَحْظي مَتي نَرِدُ مَناهِلَکَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوي مَتي نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مائِکَ فَقَدْ طالَ الصَّدي مَتي نُغادِيکَ وَ نُراوِحُکَ فَتُقِرُّ [فَنَقِرُّ] عَيْناً [عُيُونُنا] مَتي تَرانا وَ نَراکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِواءَ النَّصْرِ تُري أَ تَرانا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَأُمُّ المَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الأَرْضَ عَدْلاً وَ أَذَقْتَ أَعْدآئَکَ هَواناً وَ عِقاباً وَ أَبَرْتَ العُتاةَ وَ جَحَدَةَ الحَقِّ وَ قَطَعْتَ دابِرَ المُتَکَبِّرِينَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظّالِمِينَ وَ نَحْنُ نَقُولُ الحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ العالَمِينَ اَللَّهُمَّ أَنْتَ کَشّافُ الکُرَبِ وَ البَلْوي وَ إِلَيْکَ أَسْتَعْدِي فَعِنْدَکَ العَدْوي وَ أَنْتَ رَبُّ الآخِرَةِ وَ الدُّنْيا [وَ الأُولي] فَأَغِثْ يا غِياثَ المُسْتَغِيثِينَ عُبَيْدَکَ المُبْتَلي وَ أَرِهِ سَيِّدَهُ يا شَدِيدَ القُوي وَ أَزِلْ عَنْهُ [بِهِ] الأَسي وَ الجَوي وَ بَرِّدْ غَلِيلَةُ يا مَنْ عَلَي العَرْشِ اسْتَوي وَ مَنْ إِلَيْهِ الرُّجْعي وَ المُنْتَهي اَللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِيدُکَ التّائِقُونَ إِلي وَلِيِّکَ المُذَکِّرِ بِکَ وَ بِنَبِيِّکَ [الَّذِي] خَلَقْتَهُ لَنا عِصْمَةً وَ مَلاذاً وَ أَقَمْتَهُ لَنا قِواماً وَ مَعاذاً وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ مِنّا إِماماً فَبَلِّغْهُ عَنّا [مِنّا] تَحِيَّةً وَ سَلاماً وَ زِدْنا بِذلِکَ يا رَبِّ إِکْراماً وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّةُ [لَنا] مُسْتَقَرّاً وَ مُقاماً وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَکَ بِتَقْدِيمِکَ إِيّاهُ أَمامَنا حَتّي تُورِدَنا جَنانَکَ وَ مُرافَقَةَ الشُّهَدآءِ مِنْ خُلَصآئِکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ رَسُولِکَ السَّيِّدِ الأَکْبَرِ وَ عَلي أَبِيهِ السَّيِّدِ الأَصْغَرِ وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّيقَةِ الکُبْري فاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ. [اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي حُجَّتِکَ وَ وَلِيِّ أَمْرِکَ وَ صَلِّ عَلي جَدِّهِ مُحَمَّدٍ رَسُولِکَ السَّيِّدِ الأَکْبَرِ وَ صَلِّ عَلي أَبِيهِ السَّيِّدِ القَسْوَرِ وَ حامِلِ اللِّوآءِ فِي الَمحْشَرِ وَ ساقِي أَوْلِيآئِهِ مِنْ نَهْرِ الکَوْثَرِ وَ الأَمِيرِ عَلي سآئِرِ البَشَرِ الَّذِي مَنْ آمَنَ بِهِ فَقَدْ ظَفَرَ وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِهِ فَقَدْ خَطَرَ وَ کَفَرَ، صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلي أَخِيهِ وَ عَلي نَجْلِهِمَا المَيامِينَ الغُرَرِ ما طَلَعَتْ شَمْسٌ وَ ما أَضآءَ قَمَرٌ وَ عَلي جَدَّتِهِ الصِّدِّيقَةِ الکُبْري فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ المُصْطَفي صََلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ] وَ عَلي مَنِ اصْطَفَيْتَ مِنْ آبآئِهِ البَرَرَةِ وَ عَلَيْهِ أَفْضَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَکْثَرَ [وَ أَکْبَرَ] وَ أَوْفَرَ ما صَلَّيْتَ عَلي أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيآئِکَ وَ خِيَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً لا غايَةَ لِعَدَدِها وَ لا نَهايَةَ لِمَدَدِها وَ لا نَفادَ لِأَمَدِها. اَللَّهُمَّ وَ أَقِمْ بِهِ الحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الباطِلَ وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِيآئَکَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدائَکَ وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّي إِلي مُرافَقَةِ سَلَفِهِ وَ اجْعَلْنا مِمَّنْ يَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ يَمْکُثُ فِي ظِلِّهِمْ وَ أَعِنّا عَلي تَأْدِيَةِ حُقُوقِهِ إِلَيْهِ وَ الاِجْتِهادِ فِي طاعَتِهِ وَ اجْتِنابِ مَعْصِيَتِهِ [وَ الاِجْتِنابِ عَنْ مَعْصِيَتِهِ] وَ امْنُنْ عَلَيْنا بِرِضاهُ وَ هَبْ لَنا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعآئَهُ وَ خَيْرَهُ ما نَنالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزاً عِنْدَکَ وَ اجْعَلْ صَلوتَنا بِهِ مَقْبُولَةً وَ ذُنُوبَنا بِهِ مَغْفُورَةً وَ دُعآئَنا بِهِ مُسْتَجاباً وَ اجْعَلْ أَرْزاقَنا بِهِ مَبْسُوطَةً وَ هُمُومَنا بِهِ مَکْفِيَّةً وَ حَوآئِجَنا بِهِ مَقْضِيَّةً وَ أَقْبِلْ إِلَيْنا بِوَجْهِکَ الکَرِيمِ وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنا إِلَيْکَ وَ انْظُرْ إِلَيْنا نَظْرَةً رَحِيمَةً نَسْتَکْمِلُ بِهَا الْکَرامَةَ عِنْدَکَ ثُمَّ لا تَصْرِفْها عَنّا بِجُودِکَ وَ اسْقِنا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِکَأْسِهِ وَ بِيَدِهِ رَيّاً رَوِيّاً هَنِيئاً سائِغاً لا ظَمَاًَ بَعْدَهُ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ»؛
بنام خداوند بخشنده مهربان حمد مخصوص خداوندي است که هيچ معبود حقّي جز او نيست، و حمد او را [سزا] است که پروردگار عالميان است، و درود خداوند بر آقاي ما محمّد، پيامبر او و خاندانش باد، و سلام خاصّي از سوي خداوند [بر او و خاندانش باد] .
خداوندا! حمد تو را است بر آنچه قضاي تو در مورد اوليايت جاري شد، آناني که براي خودت و دينت خالص کردي، آنگاه که براي ايشان فراواني نعمتهايت را انتخاب فرمودي، نعمتهايي پايدار که نيستي و از هم گسستگي در آنها راه نمي يابد، پس از آنکه بر آنان شرط نمودي که نسبت به درجات اين دنياي پست و زرق و برقها و زيورهاي آن زهد ورزند [و از آنها ببُرند] ، پس آنان اين شرط را پذيرفتند و دانستي که به آن وفا خواهند کرد، پس ايشان را قبول فرمودي و مقرّب درگاه خويش ساختي و ياد بلند و ستايش آشکاري برايشان مقدّم داشتي و فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادي و به وحي خويش گراميشان داشتي و به علم خود ياريشان فرمودي و ايشان را سبب هايي به سوي خويش و وسيله اي به رضوانت قرار دادي. آنگاه يکي از ايشان را در بهشت خودت سکونت دادي تا آنکه از آن بيرونش بردي، و يکي را در کشتي [نجات] خود نشاندي و او و همراهان با ايمانش را به رحمت خويش از هلاکت نجات دادي، و بعضي از ايشان را خليل (=دوست صميمي» برگرفتي و از تو زباني راستين درخواست کرد، پس خواهشش را به اجابت رساندي و آن زبان راستين را بلند مرتبه قرار دادي، و يکي را از درختي [بدون واسطه] سخن گفتي و براي او از (وجود) برادرش پشتوانه و وزيري قرار دادي، و يکي را بدون پدر متولد ساختي و دلايل روشني به او دادي و به روح القُدُس تأييدش فرمودي، و از براي هر کدام آييني پديد آوردي و شيوه اي ارايه دادي و براي هر يک از آنان جانشيناني اختيار کردي، که يکي پس از ديگري نگهبان آن آيين باشند و مدّت معيني اين مسؤوليت را به عهده گيرند، تا دين تو پايدار ماند و حجّت بر بندگانت تمام گردد. و به جهت اينکه حق از جايگاه خود کنار زده نشود و باطل بر اهل آن چيره نگردد و تا اينکه مبادا کسي (روز قيامت) بگويد: چرا فرستاده هشدار دهنده اي به سوي ما نفرستادي و نشانه راهنمايي برايمان برپاي نداشتي، تا پيش از آنکه به ذلّت (گمراهي) و خواري (گناه) واقع شويم، از آيات تو پيروي کنيم.
تا اينکه امر (دين) را به دوست و برگزيده ات محمد صلي الله عليه و آله سپردي، پس او همچنان که تو او را برگزيدي، آقاي مخلوقات تو و عصاره برگزيدگانت و بهترين منتخبانت بود، و گرامي ترين کساني که مورد اعتماد تو بوده اند، او را بر پيغمبرانت (از لحاظ رتبه و مقام) پيشي دادي و به سوي هر دو گروه (انس و جن) از بندگانت برانگيختي و خاورها و باخترهاي زمين را از زير گام هايش گذراندي و بُراق را براي وي مسخّر ساختي و او را به آسمان بالا بردي و علم آنچه بود و آنچه خواهد بود تا هنگامِ به آخر رسيدن آفرينشت را به او سپردي، سپس به وسيله هراس (افکندن در دل دشمنانش) ياري اش کردي، و جبرئيل و ميکائيل و فرشتگان نشاندارت را پيرامونش قرار دادي و او را وعده فرمودي که دينش را بر همه دينها چيره و آشکار سازي، هرچند که مشرکين را ناخوش آيد. و آن پس از اين بود که جايگاه راستيني از جهت خاندانش برايش قرار دادي و براي او و خاندانش نخستين خانه اي که براي مردم نهاده شده بود، مقرّر ساختي، [خانهاي که] در مکّه است با برکت و هدايتگر جهانيان، در آن است نشانههاي روشن مقام ابراهيم، و هر کس در آن وارد شود ايمن خواهد بود. و فرمودي: «به درستي که خداوند ميخواهد رجس و پليدي را از شما اهل بيت دور سازد و شما را پاک گرداند پاک کردني به سزا». آنگاه مزد محمد – که درود تو بر او و خاندانش باد – را مودّت ايشان (اهل بيت) مقرر ساختي، پس در کتار خويش فرمودي: «بگو [اي پيغمبر!] که بر رسالت مزدي از شما نمي طلبم مگر مودّت در حقّ نزديکانم را» و فرمودي: «آنچه به عنوان مزد رسالت از شما خواستم به سود خود شما است». و فرمودي: «من از شما مزدي نمي خواهم مگر اينکه کسي بخواهد به سوي پروردگارش راهي در پيش گيرد» پس آنان (=خاندان پيغمبر) بودند راه به سوي تو و وسيله رسيدن به رضوان تو. پس چون روزگار [رسالت پيغمبر صلي الله عليه و آله و] دوران عمرش سپري گشت، وليّ خودش علي بن ابي طالب – که درود تو بر ايشان و خاندانشان باد – را هدايتگري [براي بعد از خودش] بپاداشت، چه اينکه او هشدار دهنده بود و هر قومي را هدايت کننده اي هست، پس در حالي که انبوه جمعيت پيش رويش بودند چنين گفت: «هر کس را من مولي هستم، پس علي مولاي او است، بار الها! دوست بدار هر که از او پيروي کند و دشمن بدار هر که را که با او به ستيز برخيزد و پيروزمند کن هر که را يارياش کند و خوار گردان هر که خواري اش خواهد». و فرمود: «هر کس که من پيغمبر او هستم، پس علي امير او مي باشد». و فرمود: «من و علي از يک درخت هستيم، و ساير مردم از درخت هاي گوناگون». و او را نسبت به خود در منزلت هارون نسبت به موسي قرار داد، پس فرمود: «تو نسبت به من در منزلت و رتبه هارون هستي نسبت به موسي، مگر اينکه پيغمبري پس از من نيست». و دخترش بزرگ زنان عالميان را به او تزويج کرد و آنچه از مسجدش برايش حلال بود، براي او حلال نمود و تمام درها را [که به مسجد باز ميشد] بربست مگر در [منزل] او را، و علم و حکمتش را در او به وديعت سپرد، که فرمود: «من شهر علم هستم و علي درب آن شهر است، پس هر آنکه حکمت مي خواهد بايد که از آن در داخل شود». و به او فرمود: «تو برادر و وصيّ و وارث من هستي، گوشت تو، از گوشت من است و خون تو، از خون من و مسالمت با تو، مسالمت با من و جنگ با تو، جنگ با من مي باشد و ايمان با گوشت و خون تو آميخته، همچنان که با گوشت و خون من آميزش يافته است. و تو فردا [ي قيامت] بر حوض [کوثر] با من و جانشين مني و تو قرض مرا ادا ميکني و وعده هايم را تحقق ميبخشي و شيعيان تو بر منبرهايي از نور، چهره هايشان سپيد، پيرامون من در بهشت خواهند بود و همسايگان من هستند. و اگر تو نبودي اي علي! مؤمنين پس از من شناخته نمي شدند، پس [امير مؤمنان علي عليه السلام] بعد از او [پيغمبر صلي الله عليه وآله] هدايتگر از گمراهي و روشنگر از نابينايي بود و ريسمان محکم الهي و راه راست او، نه کسي در نزديکي او به پيغمبر پيشتر بود و نه احدي در دين از او سابقه دارتر و نه به هيچ يک از افتخارآفريني هايش دست ميرسيد، مو به مو در جاي پاي حضرت رسول گام مي نهاد – که درود خداوند بر آن دو و خاندانشان باد – و بر اساس تأويل [با پيمان شکنان و سرکشان و منحرفان] جنگ ميکرد و ملامت هيچ ملامت کننده اي در راه خداوند او را نمي گرفت، در راه خدا گردن کشان عرب را بي کس گذاشت و پهلوانان آنان را کشت و گرگانشان را به هلاکت رساند، پس در دل هاي آنان کينه ها سپرد از جهت غزوات بدر و خيبر و حنين و غير اينها. پس در دشمني اش برخاستند و در پي زمين زدنش همداستان شدند، تا آنکه پيمان شکنان و منحرفان و سرکشان (ناکثين و قاسطين و مارقين) را به قتل رسانيد. و چون دورانش سپري گشت و شقاوتمندترين افراد در پسينيان، بعد از شقي ترين پيشينيان، آن حضرت را به قتل رسانيد، فرمان حضرت رسول صلي الله عليه و آله در مورد هدايتگران پي در پي اطاعت نگرديد و اُمّت اصرار داشتند که با او دشمني کنند و همداستان شدند که رَحِم او را قطع نمايند و فرزندانشان را [از شهر و ديارشان] دور سازند، جز عدّه اندکي از [امّت] که به جهت رعايت حق در مورد آنان وفادار ماندند، پس کشته شد هر آنکه [از فرزندان آن جناب] کشته شد، و به اسارت درآمد هر آنکه [از ايشان] اسير گرديد، و تبعيد شد هرآنکه تبعيد شد، و قضا براي آنان به گونه اي جريان يافت که اميد پاداش نيک براي آن هست، چه اينکه زمين از آن خداوند است، به هر کس از بندگانش که بخواهد آن را به ارث ميدهد و عاقبت کار با تقواپيشگان است. و خداوند [پروردگارمان] از هر گونه نقص و آلايش منزّه است و وعده خداوند حتمي است و به هيچ وجه تخلّفي در وعده الهي نيست و او است خداي عزيز حکيم. پس بر پاکيزگان از خاندان محمد و علي – که درود خداوند بر آنان و خاندانشان باد – بايد که بگريند گريه کنندگان، و [در محنتها و ستمهايي که بر آنان رفته] بايد که مويه کنند مويه کنندگان، و به خاطر چنان بزرگواراني بايد که اشکها ريخته شود، و ميبايست که فرياد برکشند فرياد زنندگان، و غوغا نمايند ضجّه کنندگان، و ناله سر دهند ناله کنندگان، حسن کجاست؟ حسين کجاست؟ فرزندان حسين کجا شدند؟ نيکويي پس از نيکوي ديگر، و راستگويي پس از راستگوي ديگر؟ کجاست راهِ [خداوند] پس از راه ديگر؟ کجاست برگزيده بعد از برگزيده اي؟ کجايند خورشيدهاي طلوع کرده؟ کجايند ماه هاي درخشنده؟ کجايند ستارگان تابناک؟ کجايند نشانه هاي دين و پايه هاي علم؟ [و بالاخره] کجا است آن حضرت بقية اللَّه که از عترت هدايتگر بيرون نيست؟ کجا است آن آماده شده براي برکندن دنباله ستمگران؟ کجا است آن انتظار کشيده شده براي راست کردن کجيها و انحرافها؟ کجا است آنکه براي زايل کردن ستم و تجاوز اميد به او است؟ کجا است آنکه براي تجديد کردن واجبات و سنتها ذخيره شده؟ کو آنکه براي بازگرداندن آيين و شريعت برگزيده شده؟ کو آنکه براي زنده کردن کتاب خدا و حدود آن، آرزو به او است؟ کجا است آن زنده کننده نشانه هاي دين و اهل دين؟ کجا است درهم شکننده شوکت [و عظمت پوشالي] تجاوزگران؟ کجا است خراب کننده بناهاي شرک و نفاق؟ کجا است نابود کننده اهل فسق و گناه؟ کجا است درو کننده شاخه هاي گمراهي و دو دستگي؟ کجا است فنا کننده اهل سرکشي و طغيان؟ کجا است ريشه کَننده اهل لجبازي و گمراهي و الحاد؟ کجا است عزت دهنده دوستان و خوار کننده دشمنان؟ کجا است وحدت دهنده کلمه بر مبناي تقوي؟ کجا است آن دري که از طريق آن به خداوند راه يافته ميشود؟ کجا است آن وجه اللَّه که اولياي خدا به سوي او روي همي آورند؟ کجا است آن سبب پيوسته ميان اهل زمين و آسمان؟ کجا است صاحب روز فتح [و پيروزي حقيقي] و برافراشته پرچم هاي هدايت؟ کجا است آنکه پراکندگي صلاح و خشنودي را فراهم ميآورد؟ کجا است آن طلب کننده خون پيغمبران و پيغمبر زادگان؟ کجا است آن انتقام گيرنده خون کشته شده در سرزمين کربلا؟ کجا است آن پيروزمند هر کسي که بر حريم او تجاوز کرده و تهمت زده؟ کجا است آن مُضطَرّ [ناچاري] که هرگاه دعا کند اجابت مي شود؟ کجا است آن صدرنشين خلايق صاحب نيکي و تقوي؟ کجا است فرزند پيغمبر مصطفي صلي الله عليه و آله و فرزند علي مرتضي و فرزند خديجه بزرگوار و فرزند فاطمه زهرا، بزرگترين [بانوان از اولين و آخرين] پدر و مادرم فدايت باد و جانم سپر بلا و حمايت کننده تو باد، اي فرزند آقايان مقرّب [درگاه خداوند] ! اي فرزند اصيل ترين و بزرگوارترين اهل عالم! اي زاده هدايتگران ره يافته! اي زاده برگزيدگان پاکيزه! اي فرزند شريفترين مردمان! اي فرزند نيکوترين پاکان! اي فرزند جوانمردان برگزيده! اي فرزند گرامي ترين بزرگواران! اي زاده ماه هاي تابان! اي زاده چراغ هاي درخشان! اي زاده شهاب هاي تابان! اي زاده ستارگان فروزان! اي فرزند راه هاي روشن به سوي خدا! اي فرزند نشانه هاي آشکار! اي زاده علوم کامل! اي زاده سنت هاي مشهور! اي فرزند آثار قيد شده (و در زبان انبيا و اوليا آمده)! اي فرزند معجزه هاي موجود (و پايدار)! اي فرزند راهنمايان مشهود خلق! اي فرزند صراط مستقيم! اي فرزند نبأ عظيم (امير المؤمنين عليعليه السلام)! اي فرزند کسي که در علم حق (امّ الکتاب) نزد خداوند داراي برجسته ترين مقامها و حکمت هاي الهي است! اي فرزند آيات روشن پروردگار! اي فرزند دلايل آشکار حق! اي زاده برهانهاي واضح حيرت انگيز! اي فرزند حجّت هاي بالغه الهي! اي فرزند نعمت هاي تمام خداوند! اي فرزند طه و محکمات! اي فرزند يس و ذاريات! اي فرزند طور و عاديات! اي فرزند آن بزرگواري که آنقدر نزديک شد و پيش رفت، تا اينکه همچون نزديکي دو سر کمان يا نزديک تر شد قُرب او به خداوند اعلي! اي کاش مي دانستم که دوري، تو را به کجا کشانيده و آيا کدام سرزمين يا خاک، تو را بر خود برداشته، آيا در زمين رضوي يا غير آن يا ذو طُوي مسکن داري؟ بسيار دشوار است بر من، که همه خلق را ببينم و تو ديده نشوي (و از نظرها غايب باشي) و هيچ صدايي و سخني هرچند آهسته هم از تو نشنوم، بسيار سخت است بر من، که بلاها تو را بدون من احاطه کند و از من به تو ناله و شکايتي نرسد، (بسيار سخت است بر من، که بلاها مرا به جاي تو احاطه نکند و هيچ ناله و شکايتي از من به تو نرسد)، جانم فداي تو باد، اي پنهان شدهاي که از ما دور نيستي! جانم به قربان تو، اي دور از وطني که از ما دور نشده! جانم فداي تو، اي آرزوي مشتاقان و مايه اميد هر مرد و زن اهل ايمان، که به ياد تو ناله همي زنند! جانم فدايت، اي وابسته به جايگاه بلندي که هيچ کس به آن نتواند رسيد! جانم فدايت باد، اي صاحب مجد و شرف که همانندي ندارد! جانم فدايت باد، اي صاحب نعمت هاي ديرينه که نظيري برايش نيست! جانم فدايت باد، اي رمز شرافت که احدي بر آن برابري نتواند کرد. تا به کي اي مولايم! در فراق تو مويه برکشم. تا به کي (تا کي در انتظار تو حيران بمانم تا به کي!) و با کدام گفتار تو را بستايم و چگونه با چه زباني آهسته با تو سخن بگويم؟ بسيار دشوار است بر من، که از غير تو پاسخ داده شوم و هم سخن گردم. بسيار سخت است بر من، که من بر فراق تو بگريم و مردم تو را واگذارند (و از ياد تو غافل باشند). بر من سخت و دشوار است که بر تو – نه بر ديگران – بگذرد آنچه گذشته است، آيا کسي هست که مرا ياري دهد تا با او هم ناله شوم و مدتي طولاني با هم بگرييم. آيا زاري کننده اي هست که او را در حال تنهايي او، در زاري اش ياري دهم؟! آيا چشم متألّم از فرط گريه اي هست که چشم من او را بر گريستن ياري دهد؟! آيا اي فرزند حضرت احمد (پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله) راهي به سوي تو هست که با تو ملاقاتي صورت گيرد (يا آن راه يافت شود)؟! آيا اين روز (تاريک غيبت) به فرداي ديدار جمالت مي رسد، که ما بهرهمند شويم؟! کي ميشود که بر چشمههاي سيراب کننده اي برآييم و سيراب گرديم؟! کي شود که از آب زلال (ظهور) تو برخوردار شويم، که تشنگي مان طولاني شد؟! کي شود که هر بامداد و شامگاه به ديدارت مشرّف شويم و ديده هايمان روشن گردد؟! کي تو ما را و ما تو را ببينيم، در حالي که پرچم پيروزي برافراشته باشي و آشکارا ديده شوي؟! آيا شود که ما پيرامونت را گرفته باشيم و تو رهبري مردم را عهده دار شده باشي، در حالي که جهان را از عدل و داد پر کرده و دشمنانت را خواري و عقوبت چشانده و سرکشان و منکران حق را نابود فرموده باشي و متکبّران را ريشهکن ساخته و ستمگران را از بُن براندازي، و ما بگوييم حمد مخصوص پروردگار عالميان است؟!
بار خدايا! تو برطرف کننده همه غمها و بلاها هستي، پس اي فريادرس پناهندگان! دادرسي کن بنده کوچک دچار رنج و بلا را، و آقايش را به او بنمايان، اي خداوند بسيار قدرتمند! و به ظهور او، غم و اندوه و سوز دل را از اين بنده ضعيف دور گردان و دل تفتيده (از تشنگي فراقش) را خنک فرماي، اي آنکه بر عرش استوار است و بازگشت همه موجودات و نهايت امر به سوي تو است. بار خدايا! و ما بندگان توايم که مشتاق ظهور وليّ تو هستيم، آنکه يادآور تو و پيغمبر تو است، او را براي نگهداري و پاسداري [دين و ايمان ما] آفريدي و او را مايه برپايي و پناه ما بپاداشتي و براي مؤمنان از ما، امام قرارش دادي، پس تحيّت و سلام ما را به حضرتش برسان و بدين وسيله گراميداشتت را نسبت به ما افزون گردان و قرارگاه او را جايگاه و منزل ما قرار ده و نعمتت را تمام کن، به اينکه او را پيش روي ما برآوري تا آنکه به بهشت هايت واردمان فرمايي و با شهيدان خالص و برگزيده ات رفيق و همنشين نمايي. بار خدايا! بر محمد و آل محمد عليهم السلام درود فرست و بر حضرت محمد، جدّ او، رسولت، بزرگ آقاي عالم، درود فرست. و نيز بر پدرش، آقاي کوچک، و جدّهاش صدّيقه کبري، فاطمه دختر محمد صلي الله عليه و آله.
بار خدايا! درود فرست بر حجت الاسلام و المسلمين و وليّ امرت. و درود فرست بر جدّ او محمّد، فرستادهات سيّد بزرگتر. و درود فرست بر پدرش سيّد ارجمند و غالب و پرچمدار روز محشر و ساقي دوستانش از نهر کوثر و فرمانروا بر ساير افراد بشر، آنکه هرکس به او ايمان آورد، البته رستگار شده است و هر آن کس به او ايمان نياورد، گمراه گرديده و کفر ورزيده. درود خداوند بر او و بر برادرش و بر فرزندان گرامي روسفيد آن دو باد، تا هر وقت که خورشيد طلوع کند و ماه بتابد و بر جدّه اش صدّيقه کبري و فاطمه زهرا دختر محمد مصطفي صلي الله عليه و آله و بر برگزيدگان از پدران نيکويش و بر خود او بهتر و کامل تر و تمام تر و دايمي تر و بيشتر و وافرتر از آنچه که بر کسي از برگزيدگان و نيکان از خلقت درود فرستاده اي بر ايشان درود فرست و بر او درود فرست درود فرستادني که شمارهاش را آخري نباشد و امدادش پايان نيابد و زمانش هيچگاه سپري نگردد. بار خدايا! و به وجود آن حضرت حق را بپابدار و باطل را از ميان بردار و دوستانت را به (ظهور) او به دولت رسان و دشمنانت را به (دست) او خوار گردان. و اي خدا! بين ما و او پيوندي برقرار کن که به همنشيني پدرانش (در بهشت) بيانجامد و ما را از کساني قرار ده که به دامان آنان چنگ زنند و در سايه آنان زيست کنند و ما را ياري فرماي تا حقوق آن حضرت را ادا کنيم و در اطاعتش اهتمام ورزيم و از نافرمانياش اجتناب نماييم، و بر ما منّت گذار به رضايت و خشنودي آن بزرگوار از ما، و رأفت و مهر و دعا و خير آن جناب را به ما موهبت فرماي، تا به وسيله آن، به رحمت پهناور تو دست يابيم و نزد تو رستگار شويم، و به (برکت) او، نماز ما را قبول فرماي و گناهانمان را به (عنايت) او بيامرز و دعاي ما را به (لطف) او مستجاب کن و روزيهايمان را به (فيض وجود) او فراخ گردان و همّ و غم ما را به او چاره کن و حاجت هايمان را به او برآورده ساز و با وجه کريم خويش با ما توجه کن و تقرّب (و رويآوردنمان) به کمال گراميداشتت راه بريم، آنگاه ديگر هرگز آن را به وجود خود از ما مگير، و ما را از حوض جدش پيغمبر صلي الله عليه و آله (حوض کوثر) بنوشان، به جام او و به دست او سيراب شدني کامل و خوش و گوارا و خوب که تشنگي هرگز پس از آن نباشد، اي مهربان ترين مهربانان.
(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
————————————————————————————————-
[۱] زادالمعاد، ۵۰۴ – ۴۹۱.
[۲] بحارالانوار، ۱۰۲: ۱۰۴ – ۱۱۰.
[۳] مصباح الزائر. ۲۳۴ – ۲۳۰.
آخرین دیدگاه‌ها