از غدیر تا ظهور!
غدیر، نماد قرائتی از دین است که خدای بزرگ، حتی لحظه ای انسان را بدون راهنما، رها نمی کند … و نه فقط راهنما، بلکه الگو، پدر، سرپرست، ولی امر، حامی، شفیع، دستگیر، نگاهبان، شفیق و پناه و امیر …

غدیر، نماد وحدت امت است گرد برگزیده رب العالمین، برترین، عالم ترین، شجاع ترین، زاهدترین، پرهیزکار ترین و شبیه ترین به خیر المرسلین، یعنی امام، امیر المومنین، صلوات الله علیه و علی آله الطیبین.
امّا امروز، وارث غدیر، فرزند برومند امیر مومنان، حضرت مهدی صاحب الزمان است که گردون بر محور ولایت او می چرخد و منظومه تکوین و تشریع بر قبضه امرش می گردد که پیامبر اکرم در خطابه غدیر فرمود:
“ثُمَّ مِنْ بَعْدي عَلي وَلِيُّكُمْ وَ إِمامُكُمْ بِأَمْرِ الله رَبِّكُمْ، ثُمَّ الْإِمامَةُ في ذُرِّيَّتي مِنْ وُلْدِهِ إِلي يَوْمٍ تَلْقَوْنَ الله وَ رَسولَهُ.”
“پیشوای پس از من به امر پروردگار، علی (ع) است که ولی امر و امام شماست و آنگاه امامت در فرزندان من از نسل او ادامه خواهد داشت تا روز رستاخیز که خدا و رسولش را دیدار کنید …”
و “من کنت مولاه ،فعلی مولاه!” “هرکس که من مولای اویم، علی (ع) مولای اوست”
این است که هماره می خوانند: سپاس خدای را که ما را از متمسکین به ولایت امیرالمومنین و فرزندان معصومین او قرار داد: (الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیر المومنین و اولاده المعصومین علیهم السلام)
و غدیریان، امروز همان منتظرانند که خدمتگزار مولایشانند هر صبح و شام و تلاشگرانند تا زمینه سازان ظهور باشند و بامدادان هر روز با امامشان، عهد و پیمان تازه می کنند تا لحظه ای از او غافل نباشند و پروانه وار، گرد اوامرش بچرخند و غمی از چهره اش بزدایند و لبخندی بر لبان مبارکش بنشانند و نامش را در جهان بلند آوازه سازند، و ظهورش را با تلاش ، نزدیک سازند …

(رک : حسین پژوهش)