امروز عصر مسابقه هاست! تلاش برای رسیدن به جایزه ها: شتاب، سرعت و رقابت!

حضور در این مسابقه ها و نیز داغ کردن تنور آنها صحیح است یا غیر صحیح؟!

سبقت گرفتن بر یکدیگر، سرعت گرفتن و شتاب، رقابت های فشرده، دویدن و نفس نفس زدن برای رسیدن به جایزه نفیس را، “مسابقه” و “مسارعه” و “تنافس” گویند و جالب است بدانیم که: این هرسه، واژه های قرآنی هستند!

برای رسیدن به کدام جایزه باید سرعت گرفت؟ (مسارعه)

برای وصول به کدام هدف باید از دیگران سبقت گرفت؟ (مسابقه)

برای رسیدن به کدام جایزه نفیس باید نفس نفس زنان، از دیگران پیشی گرفت؟ (تنافس)

پاسخ های قرآن را بشنویم:

یکم: شتاب در انجام کارهای خیر
اسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً،(بقره۱۴۸)(در خیرات مسابقه دهید هر جا که باشید خدا شما را گرد می آورد.)
إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ (انبیاء۹۰)(آنان کسانی هستند که در کارهای خیر سرعت می گیرند و ما را از روی میل و ترسان می خوانند و اینان برای ما کوچکی کنندگان اند.)
أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ(مومنون۶۱) (اینان در کارهای خیر سرعت می گیرند و ایشان برای آن کارها سبقت گیرنده اند.)
دوم: تلاش برای توبه و کسب آمرزش و مغفرت الاهی
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ(۱۳۳آل عمران) (و برای طلب آمرزش از خداوند و بهشتی که پهنای آن به اندازه ی پهنای آسمان ها و زمین است که آن برای پرواپیشگان آماده شده، سبقت می گیرند.)
سوم: رسیدن به فردوس و جنان و بهره گرفتن از انواع نعمت های بهشتی!
إِنَّ الْأَبْرارَ لَفي‏ نَعيمٍ عَلَى الْأَرائِکِ يَنْظُرُونَ تَعْرِفُ في‏ وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعيم يُسْقَوْنَ مِنْ رَحيقٍ مَخْتُومٍ خِتامُهُ مِسْکٌ وَ في‏ ذلِکَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ (مطففین۲۲-۲۶)(همانا نیکوکاران در نعمت هایی هستند که بر پشتی ها تکیه زده می نگرند در چهره های ایشان خرمی نعمت ها دیده می شود اینان از باده های در بسته که آخرین مزه ان مشک بار است نوشانیده می شوند و در این باید که سبقت گیران سبقت گیرند.)

اگر قرار است مسابقه دهیم، مسابقه بدهیم امّا مسابقه در بهترین کارهاو خیرات!

اگر شوق سرعت و زود رسیدن داریم زودتر مغفرت الاهی را در آغوش گیریم زیرا نمی دانیم تا لحظاتی دیگر هستیم یا نه و توفیق توبه و بازگشت خواهیم داشت یا نه!

اگر دنبال جوایز نفیس هستیم جرعه رضوان الاهی را در بهشت الاهی هدف قرار دهیم!

ما نفس زنان و پر شتاب برای وصال یوسفمان که اصل خیرات است و ولی نعمت ما و نماد بلکه اصل رضوان و جنان الاهی است مسابقه ومسارعه و تنافس خواهیم داشت در بازه لحظه های زندگی و پهنه رفتارها و کردارها و تلاش هامان! تا او بیاید و حرمان ها را بزداید و همه را در گردونه ترقّی و تکامل قرار دهد.

(حسین پژوهش : مرزبانان)