روز عید قربان بایسته است که مؤمنان برای ظهور امام زمان دعا کنند.
شاهد بر دعای بر امام زمان علیه السلام در روز عيد قربان، ورود اين معني در دعايي است که در کتاب «اقبال» [۱] هنگام مهيا شدن براي رفتن به نماز عيد فطر يا قربان روايت شده است. و نيز دعايي که در اثناي رفتن به نماز عيد فطر روايت گرديده، گواه بر اين است. سيد ابن طاووس رحمه الله گفته: فصلي در آنچه از دعاهاي بين راه ذکر مي کنيم: بيرون شدنت را با اين دعا آغاز کن، تا آنگاه که با امام جماعت نماز را شروع نمايي، و اگر نرسيدي که همه دعا را بخواني پس از نماز آن را قضا کن:
«اَللَّهُمَّ إِلَيْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِي….تا اينکه فرمود: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي وَلِيِّکَ المُنْتَظِرِ أَمْرَکَ المُنْتَظَرِ لِفَرَجِ أَوْلِيآئِکَ. اَللَّهُمَّ اشْعَبْ بِهِ الصَّدْعَ وَ ارْتُقْ بِهِ الفَتْقَ وَ أَمِتْ بِهِ الجَوْرَ وَ أَظْهِرْ بِهِ العَدْلَ وَ زَيِّنْ بِطُولِ بَقآئِهِ الأَرْضَ وَ أَيِّدْهُ بِنَصْرِکَ وَ انْصُرْهُ بِالرُّعْبِ وَ قوِّ ناصِرَهُمْ وَ اخْذُلْ خاذِلَهُمْ وَ دَمْدِمْ عَلي مَنْ نَصَبَ لَهُمْ وَ دَمِّرْ عَلي مَنْ غَشَّهُمْ…»؛
خدايا! روي به سوي تو کردم… خداوندا! بر وليّ خودت که در انتظار امرت نشسته و مورد انتظار فرج و گشايش کار دوستانت مي باشد درود بفرست، خدايا! گسيختگي را به او رفو کن و پراکندگي را به او فراهم گردان و ستم را به او بميران و عدالت را به او به ظهور رسان و زمين را با عمر طولاني اش زينت ببخشاي و به ياري ات تأييدش فرماي و او را به وسيله رُعب [هراس افتادن در دل دشمنانش] نصرت دِه، و هر آنکه ياري کننده آنها [خاندان پيغمبر] است تقويت کن و هر کس خواري شان خواهد خوارش گردان و هر که در پي جنگ با آنان شد هلاک فرماي و هر آنکه با ايشان خيانت نمايد نابود کن. …
و نيز استحباب خواندن دعاي ندبه در آن روز، بر اين مطلب دلالت دارد. همچنين از امام صادق عليه السلام وارد شده که: هيچ روز عيد فطر و اضحي (قربان) نيست مگر اينکه اندوهي براي امامان عليهم السلام تجديد ميگردد، چون که حقّ خود را در دست غصب کنندگان مي بينند. [۲]
بنابراين شايسته است که مؤمن براي ظهور مولايش الحاح و اصرار داشته باشد، و او را در جهت بر طرف شدن اندوه امامان خود ياري نمايد.
و امّا دعايي که هنگام بيرون رفتن به سوي نماز عيد وارد شده، آن است که در کتاب «اقبال» به سند خود از ابوحمزه ثمالي از حضرت ابو جعفر باقر عليه السلام آورده که فرمود:
در جمعه و دو عيد، هرگاه آماده بيرون رفتن براي نماز شوي دعا کن پس بگو: «اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ فِي هذَا اليَوْمِ أَوْ تَعَبَّأَ أَوْ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ إِلي مَخْلُوقٍ رَجآءَ رِفْدِهِ وَ جآئِزَتِهِ وَ نَوافِلِهِ فَإِلَيْکَ يا سَيِّدِي کانَتْ وِفادَتي وَ تَهْيِئَتِي وَ إِعْدادِي وَ اسْتِعْدادِي رَجآءَ رِفْدِکَ وَ جَوآئِزِکَ وَ نَوَافِلِکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ خِيَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ عَلي أَمِيرِ المُؤمنِينَ وَ وَصِيِّ رَسُولِکَ وَ صَلِّ يا رَبِّ عَلي أَئِمَّةِ المُؤْمِنِينَ الحَسَنِ وَ الحُسَيْنِ وَ عَلِيٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَ جَعْفَرٍ وَ مُوسي وَ عَلِيٍّ وَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الحَسَنِ وَ صاحِبِ الزَّمانِ. اَللَّهُمَّ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً وَ انْصُرْهُ نَصْر! عَزِيزاً. اَللَّهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِينَکَ وَ سُنَّةَ رَسُولِکَ حَتّي لا يَسْتَخْفِيَ بِشَيْءٍ مِنَ الحَقِّ مَخافَةَ أَحَدٍ مِنَ الخَلْقِ. اَللَّهُمَّ إِنّا نَرْغَبُ إِلَيْکَ فِي دَوْلَةٍ کَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ أَهْلَهُ، وَ تَجْعَلُنا فِيها مِنَ الدُّعاةِ إِلي طاعَتِکَ وَ القادَةِ إِلي سَبِيلِکَ وَ تَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ. اَللَّهُمَّ ما أَنْکَرْنا مِنْ حَقٍّ فَعَرِّفْناهُ وَ ما قَصُرْنا عَنْهُ فَبَلِّغْناهُ. وَ تَدْعُو اللَّهَ تَعالي لَهُ وَ عَلي عَدوِّه وَ تَسْأَلُ حاجَتَکَ وَ يَکُونُ آخِرُ کَلامِکَ: اَللَّهُمَّ اسْتَجِبْ لَنا، اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ تُذُکِّرَ فِيهِ فَيَذَّکَّرُ»؛
بار خدايا هر کس در چنين روزي مهيّا و يا آماده شده، يا خود را مستعد کرد براي ورود بر مخلوقي به اميد بخشش و جايزه و عطاهاي او، پس اي آقاي من! توجّه و ورود و آمادگي و انتظارم به اميد بخششها و جايزه ها و عنايتهاي توست، خداوندا! بر محمد بنده و فرستاده و برگزيده از خلقت درود بفرست و نيز بر امير مؤمنان و جانشين فرستادهات (درود فرست) و اي پروردگار! بر امامان مؤمنين حسن و حسين و علي و محمد و جعفر و موسي و علي و محمد و علي و حسن و صاحب الزمان عليهم السلام [۳] درود فرست. خدايا! فتحي به آساني برايش قرار دِه و او را با عزّت پيروز گردان. بار خدايا به او دين و سنّت رسولت را آشکار ساز تا ديگر چيزي از حق را از بيم احدي از خلق پنهان ننمايد. خداوندا! ما به سويت زاري مي کنيم در جهت خواهش دولتي گرامي که در آن اسلام و اهل آن را عزيز گرداني و به آن نفاق تو اهل آن را خوار سازي و ما را در آن دولت از دعوت کنندگان به سوي طاعتت و راهبران به سمت راهت قرار دهي و به آن گرامي داشت دنيا و آخرت را به ما روزي فرمايي. خداوندا! آنچه از حق ندانسته ايم به ما بشناسان و به آنچه از آن قصور داشته ايم برسان.
و براي آن حضرت دعا و بر دشمنانش نفرين کن و حاجتت را بخواه و آخرين سخنت اين باشد که: خدايا! دعاي ما را به اجابت برسان. خدايا! ما را از کساني قرار ده که در اين روز مورد يادآوري قرار گرفتند و به يادشان آمد.
(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] اقبال الاعمال، ۲۸۳.
[۲] مضمون اين روايت در فروع کافي آمده و نيز در کتاب علل الشرايع، شيخ صدوق: ۳۸۹ از امام باقر عليه السلام روايت شده است.
[۳] در متن حديث عبارت چنين است: «و نام آنها را ميبري تا اينکه به صاحب خود حضرت صاحب الزمان عليه السلام ميرسي» و ما نامهاي مبارک را آورديم (مترجم).
آخرین دیدگاه‌ها