از وظایف شیعه در عصر غیبت تصميم قلبي بر ياري آن حضرت در زمان ظهور ایشان است.
دلیل این سخن – اضافه بر اينکه اين کار از لوازم ايمان و نشانههاي يقين است – روايات فضيلت نيّت خير و تصميم داشتن بر انجام کار نيک می باشد.
نيز فرمايش مولاي متَّقيان اميرالمؤمنين علي عليه السلام که در نهج البلاغه است که فرمودند:
«در جاي خود قرار گيريد، و بر بلا و سختي صبر کنيد، و دستها و شمشيرهاي خود را در پي هوسهايي که بر زبان مي رانيد به حرکت نياوريد، و در آنچه خداوند آن را زود برايتان نياورده شتابزدگي مکنيد، که هر يک از شما هرگاه حق پروردگار و حق رسول خدا صلي الله عليه و آله و خاندان او را شناخته باشد چنانچه بر رختخواب خود بميرد، شهيد مرده است، و پاداش او با خدا است، و شايستگي ثواب عمل صالحي را که در نيتش بوده خواهد يافت، و اين نيت به جاي شمشير کشيدن او خواهد بود، و به درستي که هر چيزي را مدّت و زمان معيّني هست. [۱]
نیز ثقة الاسلام محمد بن يعقوب کليني در روضه کافي از عبدالحميد واسطي آورده که گفت: به حضرت امام باقر عليه السلام عرضه داشتم:
اصلحک اللَّه؛ به درستي که ما در انتظار اين امر بازارهايمان را ترک گفتيم تا جايي که بيم آن مي رود که بعضي از ما به گدايي افتند!
حضرت عليه السلام فرمود: اي عبدالحميد! آيا مي پنداري هر کس خودش را در راه خداوند وقف کرد، خداوند برايش راه درآمدي قرار نخواهد داد؟ چرا به خداي سوگند که خداوند براي او گشايشي پيش خواهد آورد، خداوند رحمت آرد بر بنده اي که امر ما را إحيا نمايد.
عرض کردم: اصلحک اللَّه، اين مُرجئَه [۲] مي گويند: بر ما باکي نيست که بر آنچه [از معتقدات] هستيم باشيم، تا هرگاه که آنچه شما مي گوييد فرا رسد پس ما و شما يکسان مي شويم،
فرمود: اي عبدالحميد! آنها راست گفته اند، هر کس توبه کند خداوند توبه اش را مي پذيرد و هر کس از روي نفاق و دورويي عمل کند خداوند بيني اش را به خاک بمالد، و هر کس امر ما را إفشا سازد خداوند خونش را هدر ميدهد، [و چنين افرادي را] خداود بر اسلام ذبح خواهد کرد، همچنان که قصّاب گوسفندش را سر ميبُرَد.
راوي گويد: عرضه داشتم: پس در آن روز ما و مردم در آن مساوي هستيم؟
فرمود: خير، شما ارکان زمين و فرمانروايان آن خواهيد بود، در دين ما جز اين نيست.
عرض کردم: اگر پيش از آنکه قائم عليه السلام را درک کنم بميرم چه؟
فرمود: به درستي که هر کس از شما نظرش اين باشد که: هرگاه قائم آل محمد صلي الله عليه و آله را دريابد او را ياري خواهد کرد، مانند کسي که در حضور او با شمشير خود جهاد کرده باشد، [۳] و شهادت در رکاب آن حضرت دو شهادت است. [۴]
نيز سيد نعمت اللَّه جزائري رحمه الله در کتاب شرح صحيفه سجاديه این روايت آورده است:
امام صادق عليه السلام فرمود: «من خودم را از شهداي کربلا بيرون نمي دانم، و ثوابم را کمتر از آنان نمي شمارم، زيرا که در نيّت من ياري [دين و کمک به جدم حسين عليه السلام] هست اگر آن روز را درک مي کردم، و همچنين شيعيان ما شهيدانند هر چند که در رختخوابهايشان بميرند.
و آن حضرت عليه السلام شيعيان را از الحاح کردن بر ظهور صاحب الزمان و کشف احوال او نهي مي نمود و مي فرمود: به خاطر نيّتهايتان ثواب کسي را داريد که در خدمت آن حضرت شهيد شود هر چند که بر خوابگاههايتان بميريد. [۵]
نیز ثقة الاسلام کليني در کتاب اصول کافي از امام صادق عليه السلام آورده که فرمود: همانا بنده مؤمن فقير مي گويد: پروردگارا! به من روزي ده تا از کارهاي نيک و گونه هاي خير چنين و چنان کنم، پس اگر خداي عز و جل اين را از روي نيّت درست از او بداند، براي او پاداشي مي نويسد چنانکه اگر آن کارها را انجام مي داد، خداوند کريم و رحمتش نامتناهي است. [۶]
بدون ترديد مؤمن مخلص اگر از خداي تعالي درخواست کند که فَرَج مولايش را نزديک فرمايد تا اين بنده در رکاب آن جناب با کفّار جهاد نمايد، و با نيّت خالص و راستيني تصميم اين کار را داشته باشد، خداي تعالي ثواب جهاد در رکاب آن حضرت را به او مي دهد و او را مشمول عنايات خود مي نمايد و اين نزد اهل بينش روشن است.
و جهاد در رکاب آن حضرت فضيلت بسیار دارد؛ در اصول کافي از حضرت امام باقر عليه السلام روايت آمده که فرمود: «هر کس قائم ما را درک کند و با آن حضرت خروج نمايد و دشمن ما را بکشد، پاداشي همچون پاداش بيست شهيد براي او خواهد بود و هر کس در رکاب قائم ما کشته شود، همانند پاداش بيست و پنج شهيد براي او خواهد بود. [۷]
اگر تصميم و نيّت مؤمن چنين باشد در زمان غيبت امامش – صلوات اللَّه عليه – به اين ثواب بزرگ نايل ميگردد.
(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ ج ۲)
—————————————————————————————————-
[۱] نهج البلاغه، صبحي، خطبه ۲۳۲ ص ۲۸۲.
[۲] مرجئه کساني را گويند که حضرت اميرالمؤمنينعليه السلام را خليفه چهارم شمارند. و آن حضرت را از مرتبهاش تأخير اندازند و يا کساني که پندارند ايمان، صرف عقيده است و هيچ گناهي به آن ضرر نرساند، يعني عذاب را از گناه تأخير دهند. (مترجم).
[۳] ايکه حضرت فرموده: «و شهادت در رکاب آن حضرت دو شهادت است» دو معني را محتمل است: يکي اينکه در رکاب آن جناب را خداي تعالي
ثواب دو شهيد عطا ميفرمايد: يکي ثواب شهادت و ديگر ثواب تصميم داشتن بر ياري آن حضرت. احتمال دوم: اينکه شهيد در رکاب آن جناب
بهتر از شهداي در خدمت ديگران است، لذا خداوند به کسي که در رکاب آن جناب شهيد شده ثواب دو شهادت در خدمت امامان ديگرعليهم السلام را عطا ميکند، به خاطر حکمتهايي که بر ما پوشيده است، و اللَّه العالم. و اين منافات ندارد با آنچه در روايت اما باقرعليه السلام خواهد آمد، چون شايد آنچه در اين حديث ذکر گرديده ثواب کسي باشد که در عرصه کارزار شرکت کند هر چند نه کسي را بکشد و نه کشته شود، تأمل کنيد. (مؤلف).
[۴] امکان دارد که نهي کردن حضرتش، نگاهي به پافشاري شيعيان – براي خروج قبل از رسيدن هنگام دعا بوده و نهي از پافشاري آنها به خاطر عدم ولادت حضرت صاحب الأمرعليه السلام در زمان حضرت صادقعليه السلام باشد. و ممکن است منظور از نهي پافشاري ايشان، پافشاري بر خروج و قيام ديگر امامان باشد، به خاطراينکه آنان ندانند امامي که خداوند به قيام فرمانش داده، امام دوازدهم است. (مؤلف).
[۵] روضة الکافي، ۸۰، ح ۳۷.
[۶] اصول کافي، ۸۵:۲.
[۷] اصول کافي، ۲۲۲:۲.
آخرین دیدگاه‌ها