از جمله دعاهايي که شايسته است بر آن‏ها مواظبت شود، آن است که محقّق محدث نوري ‏رحمه الله در کتاب «تحية الزائر» به نقل از «مصباح الزائر» سيد اجل علي بن طاووس ‏رحمه الله آورده، دعا اين است:

«اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ عَلي وَلِيِّ الحَسَنِ وَ وَصِيِّهِ وَ وارِثهِ القآئِمِ بِأَمْرِکَ وَ الغآئِبِ فِي خَلْقِکَ وَ المُنْتَظِرِ لِإِذْنِکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَ أَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ أَوْفِ عَهْدَهُ وَ اکْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجابَ الغَيْبَةِ وَ اظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحآئِفَ الِمحْنَةِ وَ قَدِّمْ أَمامَهُ الرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ القَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ الحَرْبَ وَ أَيِّدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ المَلآئِکَةِ مُسَوِّمِينَ وَ سَلِّطْهُ عَلي أَعْدآءِ دِينِکَ أَجْمَعِينَ، وَ أَلْهِمْهُ أَنْ لا يَدَعَ مِنْهُم رُکْناً إِلّا هَدَّهُ وَ لا هاماً إِلّا قَدَّهُ وَ لا کَيْداً إِلّا رَدَّهُ وَ لا فاسِقاً إِلّا حَدَّهُ وَ لا فِرْعَوْنَ إِلّا حَدَّهُ وَ لا فِرْعَوْنَ إِلّا أَهْلَکَهُ وَ لا سَتْراً إِلّا هَتَکَهُ وَ لا عَلَمَاً إِلّا نَکَسَه وَ لا سُلْطاناً إِلّا کَبَتَهُ وَ لا شَيْطاناً إِلّا کَبَسَهُ وَ لا رُمْحاً إِلّا قَصَفَهُ وَ لا مَطْرَداً إِلّا خَرَقَهُ وَ لا مِنْبَراً إِلّا أَحْرَقَهُ وَ لا جُنْداً إِلّا فَرَقَهُ وَ لا سَيْفاً إِلّا کَسَرَهُ وَ لا صَنَماً إِلّا رَضَّهُ وَ لا دَماً إِلّا أَراقَهُ وَ لا جَوْراً إِلّا أَبادَهُ وَ لا حِصْنَاً إِلّا هَدَمَهُ وَ لا باباً إِلّا رَدَمَهُ وَ لا قَصْراً إِلّا أَخَرَبَهُ وَ لا مَسْکَناً إِلّا فَتَّشَهُ وَ لا سَهْلاً إِلّا أَوْطَأَهُ وَ لا جَبَلاً إِلّا صَعِدَهُ وَ لا کَنْزاً إِلّا أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِکَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ»؛
بار خدايا! بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست، و درود فرست بر وليّ و وصيّ و وارث حضرت حسن (عسکري)، آن‏که بپاخاسته به امر تو و غايب در آفريدگان تو و منتظر فرمان توست. بار خدايا! بر او درود فرست و دوري‏ اش را به وصال و ديدار مبدّل گردان و وعده‏ اي که به او داده‏ اي، به مرحله تحقّق و عمل برسان و به عهدش جامه عمل بپوشان، و دلاوري ‏اش را با برطرف ساختن پرده غيبت آشکار گردان و با ظهور حضرتش طومار رنج‏ها و سختي‏ها را بر ستمگران بگشاي و پيشاپيش آن جناب رُعب و وحشت را (در دل دشمنانش) قرار ده و دل ما را به (ولايت و معرفت) او ثابت و پايدار ساز و جنگ (نهايي) را به (ظهور) او برپا کن و با سپاهي از فرشتگان نشاندار تأييدش فرماي و بر تمام دشمنان دينت، او را مسلط بگردان، و به او الهام کن تا از آنِ دشمنان هيچ پايه‏ اي بر جاي نگذارد، مگر اين‏که آن را ويران سازد و هيچ رئيسي مگر اين‏که از پاي درآورد، و هيچ نيرنگي جز اين‏که آن را باز گرداند، و هيچ فاسقي مگر اين‏که بر او حد جاري کند، و هيچ فرعون گونه ‏اي، مگر اين‏که نابود سازد، و هيچ پرده (عزّتي براي ظالمان)، مگر اين‏که آن را بدرد و هيچ پرچمي، مگر اين‏که آن را سرنگون سازد و هيچ حکومت و رياستي، مگر اين‏که آن را خوار نمايد و هيچ شيطاني، مگر اين‏که آن را محدود و در فشار بگذارد و هيچ سرنيزه‏ اي، مگر اين‏که آن را بسوزاند و هيچ سپاهي، مگر اين‏که آن را پراکنده سازد و هيچ شمشيري، مگر اين‏که آن را بشکند و هيچ بُتي، مگر اين‏که آن را لگدمال سازد و هيچ خوني، مگر اين‏که آن را (از کافران و ظالمان) بريزد و هيچ ستمي را، مگر اين‏که از ميان بردارد و هيچ دژي، مگر اين‏که آن را منهدم سازد و هيچ دربي، مگر اين‏که آن را مسدود نمايد و هيچ کاخي، مگر اين‏که آن را خراب و ويران کند و هيچ منزل و مسکني را، مگر اين‏که تقتيش نمايد و هيچ زمين همواري را، مگر اين‏که تحت فرمان آورد و هيچ کوهي را، مگر اين‏که از آن بالا رود و هيچ گنجي، مگر اين‏که آن را استخراج کند و بيرون سازد. به رحمتت، اي مهربان ‏ترين مهربانان.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)