و از جمله جاهايي که دعا براي تعجيل فرج در آن‏ها مؤکّد است، حرم مطهر مولاي شهيد مظلوممان حضرت ابي عبد اللَّه الحسين ‏عليه السلام است، چون هرگاه مؤمن در حرم شريف آن حضرت، انواع ظلم و مصيبتي که بر او و خاندان گرامي‏اش وارد آمده، در ذهن مجسّم کند و بداند که خونخواه آن جناب و انتقام گيرنده از دشمنان و ستم کنندگان به او، مولايمان صاحب الزمان ‏عليه السلام است، عقل و مودّتش او را خواهند برانگيخت که براي تعجيل فرج و ظهور آن حضرت دعا نمايد و با تضرع و زاري، اين امر را از درگاه الهي بخواهد.
و شاهد بر اين است، آنچه در روايت ابوحمزه ثمالي در باب هفتاد و نهم «کامل الزيارات»، از امام صادق ‏عليه السلام آمده که در جايي از آن زيارت فرموده: پس از درود فرستادن بر حسين ‏عليه السلام، بر همه امامان ‏عليهم السلام درود مي‏فرستي، همچنان‏که بر حسن و حسين ‏عليها السلام درود فرستادي، و مي‏گويي: خداوندا! به آن‏ها کلمات خويش را تمام گردان و وعده‏ات را به ايشان تحقق بخش…». [۱]
و در جاي ديگر، از همان زيارت فرموده:… سپس گونه‏ات را بر آن بگذار و بگو: «اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَيْنِ اِشْفِ صَدْرَ الحُسَيْنِ. اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَيْنِ اُطْلُبُ بِدَمِ الحُسَيْنِ…»؛ [۲] خداوندا! اي پروردگار حسين! سينه حسين را شفا بده. خداوندا! اي پروردگار حسين! براي حسين خونخواهي کن. جهت دلالت اين عبارت روشن است، چون مولايمان حضرت حجّت ‏عليه السلام است که براي حسين ‏عليه السلام خونخواهي مي‏کند و با انتقام گرفتن از دشمنانش، سينه‏اش را شفا مي‏دهد.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
——————————————————————————–
[۱] کامل‏الزيارات، ۴۰۵.
[۲] کامل الزيارات، ۴۱۴.