شاهد بر آن دعای در روز سیزدهم ماه رمضان دعایي که چنين است:

«اَللَّهُمَّ إِنِّي أُدِينُکَ بِطاعَتِکَ وَ وِلايَتِکَ، وَ وِلايَةِ مُحَمَّدٍ نَبِيِّکَ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، وَ وِلايَةِ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلامُ حَبِيبِ نَبِيّکَ، وَ وِلايَةِ الحَسَنِ وَ الحُسَيْنِ سِبْطَيْ نَبِيِّکَ وَ سَيِّدَيْ شَبابِ أَهْلِ جَنَّتِکَ، وَ أُدِينُکَ يا رَبِّ بِوِلايَةِ عَلِيِّ بْنِ الحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَي بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِيِّ بْنِ مُوسي وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ سَيِّدِي وَ مَوْلايَ صاحِبِ الزَّمانِ، أُدِينُکَ يا رَبِّ بِطاعَتِهِمْ وَ وِلايَتِهِمْ وَ بِالتَّسْلِيمِ بِما فَضَّلْتَهُمْ راضِياً غَيْرَ مُنْکِرٍ وَ لا مُسْتَکْبِرٍ [مُتَکَبِّرٍ] عَلي [مَعْني] ما أَنْزَلْتَ فِي کِتابِکَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّکَ وَ خَلِيفَتِکَ وَ لِسانِکَ وَ القآئِمِ بِقِسْطِکَ وَ المُعَظِّمِ لِحُرْمَتِکَ وَ المُعَبِّرِ عَنْکَ وَ النّاطِقِ بِحُکْمِکَ وَ عَيْنِکَ النّاظِرَةِ وَ أُذُنِکَ السّامِعَةِ وَ شاهِدِ عِبادِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلي خَلْقِکَ وَ الُمجاهِدِ فِي سَبِيلِکَ وَ الُمجْتَهِدِ فِي طاعَتِکَ وَ اجْعَلْنِي وَ والِدَيَّ وَ ما وَلَدا وَ وُلْدِي مِنَ الَّذِينَ يَنْصُرُونَهُ وَ يَنْتَصِرُونَ بِهِ فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ، اِشْعَبْ بِهِ صَدْعَنا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنا. اَللَّهُمَّ أَمِتْ بِهِ الجَوْرَ وَ دَمْدِمْ بِمَنْ نَصَبَ لَهُ وَ اقْصِمْ رُؤُوسَ الضَّلالَةِ حَتّي لا تَدَعَ عَلَي الأَرْضِ مِنْهُمْ دَيّاراً»؛ [۱]
بار الها! من تو را دينداري مي ‏کنم با اطاعتت و ولايتت و ولايت محمد پيامبرت‏ صلي الله عليه و آله، و ولايت امير مؤمنان ‏عليه السلام دوست پيامبرت، و ولايت حسن و حسين دو نواده پيامبرت و دو آقاي جوانان اهل بهشتت، و تو را دينداري مي ‏کنم اي پروردگار! به ولايت علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد و حسن بن علي و آقا و مولايم صاحب الزمان – عليهم السلام -. دينداري ‏ات مي‏کنم اي پروردگار! به اطاعت و ولايت ايشان و تسليم بودن به آنچه آنان را برتري داده‏اي، با خشنودي بدون اين‏که منکر باشم يا تکبر ورزم، به همان گونه که در کتابت نازل فرموده ‏اي. بار الها! بر محمد و آل محمد عليهم السلام درود فرست و از وليّ و خليفه و زبان گويايت و بپاخاسته [براي اجراي] دادگري‏ ات و تعظيم کننده حرمتت و بازگو کننده از سوي تو و گوينده حکم تو و چشم بيننده و گوش شنونده تو و گواه بندگانت و حجّت تو بر خلقت و جهادگر در راهت و تلاشگر در طاعتت، هر گونه بلا را دفع کن و او را در امانت گم ناشدني خويش قرار ده و با سپاهيان پيروزت تأييد فرماي و او را ياري نموده و از او حمايت کن و مرا و والدينم و آنچه متولد کرده ‏اند و فرزندانم را از کساني قرار ده که او را ياري مي ‏کنند و به او ياري مي ‏گيرند در دنيا و آخرت، پراکندگي ‏مان را به او فراهم آور و جدايي‏ هاي ما را به او منسجم گردان. اي خدا! به (ظهور) او ستم را بميران و هر کس با او بستيزد نابودش ساز و سران گمراهي را پشت بشکن، تا اين‏که احدي از آن‏ها را روي زمين به جاي نگذاري.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————–
[۱] اقبال الاعمال، ۱۴۴.