از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام علم آن حضرت‏ است. در کمال الدين از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام منقول است که فرمود: علم به کتاب خداي – عزّ و جلّ – و سنّت رسول او، در قلب مهدي ما رشد مي‏کند، هم‏چنان که گياه به بهترين وجه مي‏ رويد. پس هر کدام از شما باقي بماند تا او را ديدار نمايد، هنگام ديدنش عرضه بدارد: سلام بر شما اي اهل خانه رحمت و نبوت و کانون علم و جايگاه رسالت! [۱]

و در بحار از نعماني به سند خود از حضرت جعفر بن محمد صادق از پدرش از حضرت حسين بن علي ‏عليهم السلام روايت کرده که: مردي به خدمت امير المؤمنين علي ‏عليه السلام رسيد و به آن جناب عرضه داشت: يا امير المؤمنين! ما را از مهدي خودتان آگاه سازيد. فرمود: هرگاه قرن‏ها و نسل‏هاي متمادي منقرض و مؤمنين کم شوند و ياران حقّ از ميان بروند، پس همان جاست. عرض کرد: يا امير المؤمنين! اين مرد از کدام طايفه است؟ فرمود: از بني هاشم، از برترين قلّه‏هاي نژاد عرب و دريايي که به هنگام ورود توفنده است، و جفا شده از طرف اهلش، و هنگام بي‏ صفايي او کانِ صفاست، هرگاه مرگ هجوم آورد او را ترسي نيست؛ و اگر به مؤمنين صدمه‏ اي رسد او نمي ‏گذرد، و در ميدان نبرد و رزم قهرمانان، عقب‏ نشيني نمي ‏کند، دامن همّت بر کمر مي ‏زند، شيري که دشمنان را درو کند، زخم زننده نيرومند به مخالفين، و شمشيري از شمشيرهاي خداوند، بزرگي پرخير که در خاندان باعظمت ريشه دارد. پس مبادا کسي که فتنه‏ جوست – که اگر سخن گويد بدترين گوينده و هرگاه سکوت کند، فسادها در خاطر مي ‏پروراند – چنين کسي مبادا تو را از پيروي [بيعت] او باز دارد.
(سپس به توصيف مهدي‏ عليه السلام پرداخت و فرمود:) از شما پناه دهنده ‏تر است [يا بخشنده ‏تر است] علمش از شما بيشتر و در صله رحم و پيوند خويشاوندي از همه‏تان کوشاتر است. بارخدايا! با تحقق بخشيدن بيعت او غم و اندوه را از ميان بردار و پراکندگي امت را به سبب او جمع گردان، پس اگر خداوند راه ديدارش را برايت گشود، تصميم خود را قطعي کن و اگر توفيق لقايش نصيبت گرديد ديگر به سوي هيچ روي مکن، و چون به دامنش دست فکندي ديگر از دست مده. آن‏گاه اشاره به سينه خود کرد و با آه کشيدن، شدّت اشتياق خود را بازگو نمود. [۲]

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
———————————————————————————–
[۱] کمال الدين ۶۵۳:۲.
[۲] بحار الانوار ۱۱۵:۵۱.