نصيحت آن حضرت‏ براي خدا و رسول و براي مؤمنين به حکم عقل و شرع موجب دعا براي آن حضرت است و بر اين معني دلالت مي‏کند، تمام رواياتي که درباره تلاش آن حضرت در احياي دين خدا و اعلاي کلمة اللَّه، و کشتن دشمنان خدا و امنيت بلاد، و هدايت مردم به حق وارد شده، اضافه بر آنچه در زيارت آن حضرت آمده که: «اَلسَّلامُ عَلَيْکَ أَيُّهَا الوَلِيُّ النَّاصِحُ»؛ سلام بر تو اي سرپرست خيرخواه. و نيز در دعاي بعد از زيارتي که از آن جناب روايت شده همين مضمون آمده است. و در يکي از توقيعات شريف آن حضرت چنين است: پس تقواي خدا را پيشه کنيد و به ما تسليم شويد، و امر را به ما واگذاريد که بازگشت به سوي ماست هم‏چنان‏که وارد شدن [به امر دين] نيز از ما آغاز شد، و تلاش نکنيد آنچه از شما پوشيده مانده کشف نماييد و پرده برداريد، و تمايل به راست و انحراف به چپ نداشته باشيد، و ما را مقصد خود سازيد با دوستي بر مبناي سنّت روشن، که من شما را نصيحت و خيرخواهي کردم و خداوند بر من و شما شاهد و گواه است. [۱]

در اين سخن حکمت‏هاي لطيفي نهفته است که براي صلاح حال دنيا و آخرتت کافي است.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
—————————————————————————————-
[۱] احتجاج ۲۷۹:۲.