از جهات موجب برای دعای بر فرج امام زمان علیه السلام اضطرار آن حضرت است. در دعاي ندبه آمده است: «أَيْنَ المُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعا» کجاست آن مضطرِّ که هرگاه دعا کند به اجابت مي رسد.
و در تفسير علي بن ابراهيم قمي درباره آيه مبارکه: «أَمَّنْ يُجِيبُ المُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَکْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُکُمْ خُلَفآءَ الاَرْضِ»؛ [۱] آيا [جز خدا] کيست که دعاي مضطرّ [ناچار] را به اجابت رساند و شما را جانشينان زمين قرار دهد؟ از پدرش از حسن بن علي بن فضال از صالح بن عقبه روايتي نقل کرده است که امام صادق عليه السلام فرمود: اين آيه درباره قائم آل محمد عليهم السلام نازل شده است، آن مضطرّي که هرگاه در مقام [ابراهيم] دو رکعت نماز بگذارد و خداوند را بخواند و دعا کند، خداوند دعاي او را اجابت فرمايد و او را خليفه در زمين قرار دهد. [۲]
(رک: مکیال المکارم؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
——————————————————————-
پی نوشتها:
[۱] سوره نمل، آيه ۶۲.
[۲] تفسير القمي: ۴۹۷.
آخرین دیدگاه‌ها