مشک فشان!
اگر از شمیم روح انگیز شعبان، عطر جاودانه ای بر مشامتان نشست، بخوانید:
“نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد”
و به هوش باشید! این مشک فشانی جان عالم را جوان می کند که:
“عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد”!
مگر سرخی شقایق ـ نشانی از خون مظلوم کربلا ـ نیست که سالهاچشم نرگس، نگران اوست:
“ارغوان جام عقیقی به چمن خواهد داد – چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد”
نوید دهید بلبل را که تطاول های خزان و اندوه هجران به پایان می رسد و او فریاد زنان به استقبال بهاران می شتابد:
“آن تطاول که کشید از غم هجران بلبل – تا سرا گرده گل نعره زنان خواهد شد…”
حالیا شعبانیان، لحظه های مبارک این بزم ملکوتی را از دست مدهید و این شب های قدر را فرو منهید تا خدایتان طومار غیبت فرو پیچد و فرج را تحقق بخشد.
و شما چشم براهان، “یارتان ” را در رمضان -از آغاز تا انجام ـ در آغوش گیرید و با او نماز و نیاز کنید:
“ماه شعبان مده از دست قدح، کاین خورشید – از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد….”
(رک : حسین پژوهش)
آخرین دیدگاه‌ها