شاهد بر دعاهای برای امام زمان در قنوت نمازها، دعاهاي امامان‏عليهم السلام براي تعجيل فرج، در تعدادي از قنوت‏هايي است که از آن‏ها روايت شده، ما آنچه در اين باره از ايشان‏ عليهم السلام به دست ما رسيده در اين‏جا مي‏آوريم، توفيق از خداست:

سيد اجل علي بن طاووس ‏قدس سره در کتاب «مهج الدعوات» قنوتي را از مولايمان ابوجعفر باقر عليه السلام روايت کرده است: «يا مَنْ يَعْلَمُ هَواجِسَ السَّرائِرِ وَ مَکامِنَ الضَّمآئِرِ وَ حَقآئِقَ الخَواطِرِ، يَا مَنْ هُوَ لِکُلِّ غَيْبٍ حاضِرٌ وَ لِکُلِّ مَنْسِيٍّ ذاکِرٌ، وَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قادِرٌ وَ إِلَي الکُلِّ ناظِرٌ، بَعُدَ المَهَلُ وَ قَرُبَ الأَجَلُ وَ ضَعُفَ العَمَلُ وَ أَرابَ الأَمَلُ وَ آنَ المُنْتَقَلُ، وَ أَنْتَ يا اَللَّهُ الآخِرُ کَما أَنْتَ الأَوَّلُ مُبِيدُ ما أَنْشَأْتَ وَ مُصَيِّرُهُمْ إِلَي البِلي وَ مُقَلِّدُهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ مُحَمِّلُها ظُهُورَهُمْ إِلي ساحَةِ الَمحْشَرِ لا تَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ أَبْصارُهُمْ وَ أَفْئِدَتُهُمْ هَوآءٌ مُتَراطِمِينَ فِي الأَعْناقِ مَنْشُورَةٌ وَ الأَوْزارُ عَلَي الظُّهُورِ مَأْزُورَةٌ لَا انْفِکاکَ وَ لا مَناصَ وَ لا مَحِيصَ عَنِ القِصَاصِ، قَدْ أَفْحَمَتْهُمُ الحُجَّةُ وَ حَلُّوا فِي حَيْرَةِ الَمحَجَّةِ وَ هَمْسِ الضَّجَّةِ، مَعْدولٌ بِهِمْ عَنِ الَمحَجَّةِ إِلّا مَنْ سَبَقَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ الحُسْني فَنَجا مِنْ هَوْلِ المَشْهَدِ وَ عَظِيمِ المَوْرِدِ وَ لَمْ يَکُنْ مِمَّنْ فِي الدُّنْيا تَمَرَّدَ وَ لا عَلي أَوْلِيآءِ اللَّهِ تَعَنَّدَ وَ لَهُمُ اسْتَعْبَدَ وَ عَنْهُمْ بِحُقُوقِهِمْ تَفَرَّدَ، اللَّهُمَّ فَإِنَّ القُلُوبَ قَدْ بَلَغَتِ الحَناجِرَ، وَ النُّفُوسَ قَدْ عَلَتِ التَّراقِيَ، وَ الأَعْمارَ قَدْ نَفِدَتْ بِالاِنْتِظارِ لا عَنْ نَقْصِ اسْتِبْصارٍ وَ لا عَنْ اِتِّهامِ مِقْدارٍ وَ لکِنْ لِما تُعانِي مِنْ رُکُوبِ مَعاصِيکَ وَ الخِلافِ عَلَيْکَ فِي أَوامِرِکَ وَ نَوَاهِيکَ وَ التَّلَعُّبِ بِأَوْليآئِکَ وَ مُظَاهَرَةِ أَعْدآئِکَ. اَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ، وَ أَوْرِدْ ما قَدْ دَني، وَ حَقِّقْ ظُنُونَ المُوقِنِينَ، وَ بَلِّغِ المُؤْمِنِينَ تَأْمِيلَهُمْ مِنْ إِقامَةِ حَقِّکَ وَ نَصْرِ دِينِکَ وَ إِظْهارِ حُجَّتِکَ وَ الاِنْتِقامِ مِنْ أَعْدآئِکَ»؛
اي کسي که مي‏داند چه در دل همي گذرد، و چه در باطن‏ها همي پنهان گردد و در خاطره‏ ها چه نهفته است، اي آن‏که هر پنهاني را شاهد و ناظر، و هر فراموش شده ‏اي را ذاکر، و بر هر کاري قادر، و به همه چيز ناظر هستي! مدارا به طول انجاميد و اجل نزديک گرديد، و عمل به سستي گراييد، و اميد به نهايت رسيد، و هنگام منتقل شدن فرا رسيد. و تو اي پروردگار! آخري چنان‏که اول هستي، آنچه ايجاد فرموده ‏اي فنا دهنده‏اي، و خلايق را به فرسودگي مي‏ رساني، و کارهاي‏شان را به عهده ‏شان وامي‏گذاري، و مسؤوليت ‏شان را بر پشتشان قرار مي‏دهي، تا وقت پراکنده شدنشان در برانگيخته شدن از قبرهاي‏شان هنگام دميدن در صور، و شکفته شدن آسمان به نور، و بيرون گشتن با پراکندگي به صحنه محشر، در حالي که چشم‏هاي‏شان خيره مانده و دل‏هاي‏شان در اضطراب افتاده باشد. از کارهاي گذشته خود در غم فرومانده و از گناهاني که بر دوش دارند بازخواست شوند، و آنجا است که از آنچه مرتکب گرديده‏ اند پاي حساب روند، پرونده‏ها در گردن آويخته، و سنگيني معاصي بر پشت‏ها فرو ريخته، نه از او جدا گردد و نه راه خلاصي هست و نه گريزي از قصاص، به راستي که دلايل، لب‏هاي‏شان را بسته باشد، و در سرگرداني بين راه، و پنهاني ناله، وامانده و از راه ميانه دور افتاده‏اند، مگر آن‏که پيش ‏تر نيکي به او رسيده باشد. که از هول آن صحنه و بزرگي حادثه ورود به آن نجات خواهد يافت، [و نيز بايد که] در دنيا سرکشي نکرده و با اولياي خدا لجاجت نورزيده و از آن‏ها دوري ننموده و حقوقشان را از آن خود نشمرده باشد. بار الها! به راستي که دل‏ها به گلوها رسيد، و جان‏ها بر لب آمده، و عمرها در انتظار پايان يافت، و اين نه از کمي بينش و نه از جهت متهم ساختن تقدير است، بلکه به خاطر آنچه از گناهاني که واقع مي‏ شود و با تو در اوامر و نواهي ‏ات مخالفت مي ‏گردد، و به بازي گرفتن دوستانت و چيرگي دشمنانت مي ‏باشد؛ پروردگارا! پس آنچه نزديک شده نزديک‏تر گردان و آنچه نزديک رسيده برسان، و آرزوهاي باورداران را تحقق بخش و اميد مؤمنين را از برپايي حقّت و ياري دينت و آشکار نمودن حجّتت و انتقام گرفتن از دشمنانت به ثمر برسان. [۱]

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)
———————————————————————————————————————
[۱] مهج الدعوات؛ ۵۱.