انتظار فرج از آن جهت مورد تأكید و توصیه اهلبیت (علیهم السلام) قرار گرفته است كه در انسان منتظِر امید به آینده ایجاد خواهد كرد و همین امید، نقش بزرگی را در سعی و كوشش ایفا می كند. امیر مۆمنان و امام عارفان (علیه السلام) توصیه می فرمایند كه انتظار فرج و گشایش از جانب خدا داشته باشید و از رحمت او نا امید نباشید كه محبوبترین اعمال نزد خدای (عزّ وجلّ) انتظار فرج و گشایش است: «انتظروا الفرج ولا تیأسوا من روْح الله، فإنّ أحبّ الأعمال إلی الله عزّ وجلّ إنتظار الفرج»
حضرت سید ساجدان (علیهالسلام) می فرماید: انتظار فرج داشتن خود از بزرگترین فرجهاست: «انتظار الفرج من أعظم الفرج»
كسى كه انتظار قیام مصلح جهانى را دارد در واقع، انتظار تحولى را دارد كه وسیع ترین و اساسى ترین تغییر انسانىت در طول تاریخ بشر است. كسانى كه در انتظارند، اگر در ادعاى خود صادق باشند، باید این اَثار در اَن ها اَشكار شود.
۱) خودسازى فردى
حكومت جهانى مهدى قبل از هر چیز نیازمند به عناصر آماده و با ارزش انسانى است كه بتوانند پذیرش بار سنگین چنان اصلاحات وسیعى را در جهان بدوش بكشند؛ و این در درجه اوّل محتاج به بالا بردن سطح اندیشه و آگاهى و آمادگى روحى و فكرى در جهت اطاعت و فرمانبرداری از امام زمان است
در این میدان وسیع تلاش دسته جمعى هیچ فردى نمىتواند از حال دیگران غافل بماند؛ بلكه موظّف است در راستای شناساندن امام زمان به مردم جهان و باور مندی او کوشا باشد
۲) خودیاری هاى اجتماعى
منتظران راستین در عین حال، وظیفه دارند كه علاوه بر اصلاح خویش، در اصلاح دیگران نیز بكوشند؛ زیرا برنامه عظیم و سنگینى كه انتظارش را مى كشند یك برنامه فردى نیست؛ برنامه اى است كه تمام عناصر تحوّل باید در آن شركت جوید؛ باید كار به صورت دسته جمعى و همگانى باشد؛ كوشش ها و تلاش ها باید هماهنگ گردد
بنابراین منتظران واقعى علاوه بر این كه به اصلاح خویش مى كوشند، وظیفه خود مى دانند كه دیگران را نیز اصلاح كنند. این است اثر سازنده دیگر براى انتظار قیام یك مصلح جهانى! و این است فلسفه آن همه افتخارات و فضیلت ها كه براى منتظران راستین شمرده شده است.
۳) حل نشدن در فساد محیط
هنگامى كه فساد فراگیر مى شود، و اكثریّت و یا جمع كثیرى را به آلودگى مى كشاند، گاهى افراد پاك در یك بن بست سخت روانى قرار مى گیرند، بن بستى كه از یأس از اصلاحات سرچشمه مىگیرد. گاهى آنها فكر مى كنند، كار از كار گذشته و دیگر امیدى براى اصلاح نیست، و تلاش و كوشش براى پاك نگهداشتن خویش بیهوده است؛ این نومیدى و یأس ممكن است آنها را تدریجاً به سوى فساد و همرنگى با محیط بكشاند،
تنها چیزى كه مى تواند در آنها روح امید بدمد و به مقاومت و خویشتن دارى دعوت كند و نگذارد در محیط فاسد حل شوند، امید به اصلاح نهایى است؛ تنها در این صورت است كه آنها دست از تلاش و كوشش براى حفظ پاكى خویش و حتّى براى اصلاح دگران بر نخواهند داشت.
منبع: فضای مجازی با اندکی تلخیص و تصرف
آخرین دیدگاه‌ها