امام زمان علیه السلام، معدن فتوّت است
هرجا که پول انسان هزینه می شود ، دل هم آن‌جا می‌رود. این یک نکته روانی است که وقتی وارد عمل بشوی، خودتان تشخیص می دهید. یک قدری باید در راه امام زمان علیه السلام از پول گذشت. یک راهش آن است که همه روزه برای سلامتی او صدقه بدهید. هر قدری که برای شما ممکن است.
«سید بن طاووس»، به فرزندش «سید محمد» می گوید: صدقه که می خواهی برای بچه هایت بدهی، اول یک صدقه برای امام زمان بده، بعد برای بچه هایت صدقه بده. به سفر که می خواهی بروی، اوّل یک صدقه برای امام زمان بده، بعد صدقه برای خودت بده. امّا من در اینجا یک حرفی تندتر از فرمایش سید دارم، و آن این است که اگر صدقه برای امام زمان دادید، تو خودت بیمه او هستی، در کنف او هستی، در حمایت او هستی.
نگو که صدقه چه تاثیری دارد؟ صدقه خیلی تاثیر دارد، دعا و صدقه، بلا را ردّ می کنند. نگو امام زمان کجا و صدقه من کجا؟ بله، صدقه بده، همان‌طور که خود آن حضرت برای سلامتی خودش صدقه می دهد. امام زمان علیه السلام هم بشر است، او هم مبتلا به بلایا می‌شود. او را هم باید خدا حفظ کند. لذا خود حضرت صدقه می دهد، تو هم صدقه بده. نگو که حضرت، حاجت به صدقه من ندارد. البته او احتیاج به صدقه تو ندارد، اما این کار، سبب مقرّب شدن تو در دربار خدا و دربار امام زمان می شود. صدقه هم لازم نیست که سنگین بدهی. روزی دو قران بدهید. آن‌طوری‌که صدمه به هیچ جای شما نزند. طوری شروع کنید که بتوانید آن را ادامه دهید. نگو پول ها را جمع می کنم و آخر ماه به فقیر می دهم. نه، این کار را نکنید. همه روزه بدهید. اگر می توانید همه شب صدقه بدهید. زیرا دل آدم دنبال پول خود است، اگر یک قران برای سلامتی امام زمان دادی، دلِ تو دنبال یک قران می رود، متوجّه به امام زمان می شوی. همین کار باعث می شود که اخلاص تو به حضرت زیاد شود. این کار وقتی مکرّر شد، امروز امام زمان در فکر من آمد، امشب امام زمان در فکر من آمد، فردا و پس فردا در فکر من آمد، سه ماه می گذرد و می بینی که عوض شده‌ای، تو امام زمانی شده ای. شبانه روزی بر تو نمی گذرد جز این‌که به فکر حضرت هستی و متوجه به حضرت هستی. پیوند محکم می شود.
صدقه برای سلامتی امام زمان بدهید، دعا برای سلامتی حضرت بکنید، صبح وشام صدقه بدهید، کم بده اما مداوم بده، کم بده اما همه روز و همه شب بده. والله راه خیر را به شما نشان دادم. یک سال عمل کن، بعد خودت چیزهایی خواهی فهمید، خودت دنبال می افتی و دیگران را هم به راه می کشی و می آوری، یک چیزهایی می فهمی، در خواب، در بیداری، در فهم خودت، یک چیزهایی پیدا خواهد شد.
آن‌طرف هم والله مرد است، امام زمان جوان مرد است. ببیند که تو در راه او یک قدم برداشتی، با اخلاص، یک قدم به سوی او برداشتی، در دعای قنوتت برای سلامتی او و تعجیل در فرجش دعا کردی، بعد ببیند که تو گرفتار یک بلایی، یک شدتی، یک مصیبتی شده ای، هیچی اعتنا نمی کند؟! خاک بر سر من! منِ آخوند لئیم، ببینم که کسی پشت سر من به من محبّت کرده است و من بفهمم که او خالص و مخلص به من محبت کرده است، حفظ حیثیت من کرده است، دفاع از حقوق و حدود و عِرض من کرده است، تا جان دارم، می خواهم ۱۰ برابر پاداش به او بدهم، مگر آن که بشر نباشم.
امام زمان، معدن فتوت است، جوهر جوان مردی است، عنصر آقایی و بزرگواری است، ببیند که توی عطار، توی محصّل مدرسه، روزی پدرت یک تومان برای ته جیبت به تو می دهد، یک قران آن را برای صدقه امام زمان می دهی، این را حضرت ببیند، آیا امام زمان همین‌طور رها می‌کند؟ هیچی؟
مسلمان، یک سال بیا و همین عمل را بکن، اگر هیچی نفهمیدی به من فحش بنویس که آشیخ ما یک سال، روزی یک قران صدقه برای امام زمان دادیم، در نمازها برای امام زمان دعا کردیم، هرجا هم نشستیم و برخواستیم، ذکر جلالت امام زمان را کردیم، پول در راه او خرج کردیم، هیچی نشد! گره در کار من بیشتر شد یا مثل سال گذشته بود. آشیخ پول من را بیا بده.
بدانید که من بی‌خود نمی‌گویم. لال بمیرم من اگر خلاف بگویم، در همان سال اوّل بر خود شما چیزهایی معلوم می‌شود، یک گشایش‌هایی، یک سعه و انبساط هایی، یک پیشروی هایی، یک گره گشایی هایی، یک تلقینات فکری، بالاخره شما را همین طوری مثل این حالتی که الان هستید نمی گذارند، تو را تکان می دهند، یا از جنبه های معنوی، یا از جنبه های مادی، یا از هر دو.
آخرین دیدگاه‌ها