در عصر غیبت اهتمام به ياري امام زمان بر دوستان آن حضرت لازم است.
زيرا که هر کس آن حضرت را ياري نمايد در حقيقت خداي عزّ و جلّ را ياري نموده،
خداي تعالي فرموده است: «وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ»؛ [۱] و به تحقيق که خداوند ياري مي ‏کند کسي که او را ياري نمايد، همانا خداوند در منتهاي قدرت و توانايي است.

و نيز خداي عز و جل فرموده: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْکُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ»؛ [۲] اگر خداوند را ياري کنيد، او شما را ياري مي‏کند و گام‏هاي‏تان را ثابت و استوار مي ‏سازد.
بدون ترديد خداي متعال هيچ گونه نيازي و احتياجي به ياري کسي ندارد، زيرا که بی نیازی کامل است، و همه ی مخلوقات نيازمند به اويند، چنان‏که خداوند – تعالي شأنه – فرموده: «أَنْتُمُ الفُقَرآءُ إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الغَنِيُّ الحَمِيدُ»؛ [۳] شما همه به خداوند محتاج و فقيريد و خداوند خود غَنِي و ستوده صفات است.
بنابراين منظور از ياري کردن خداوند – چنان‏که مفسّران گفته اند و اخبار بر آن دلالت دارند – عبارت است از ياري کردن دين خدا، و ياري کردن پيغمبر و ائمّه اطهار و اولياي بزرگوار عليهم السلام،
به عبارت ديگر، هر آن‏که در ياري کردنش رضاي خداي تعالي هست، ياريِ او در حقيقت ياري کردن خداوند مي ‏باشد.
و منظور از ياري نمودن حضرت صاحب الزمان ‏عليه السلام، اقدام کردن و همکاري نمودن در هر کاري است که شخص بداند مورد نظر و خواست آن بزرگوار است،
لذا چگونگي ياري کردن بر حسب زمان‏ها و احوال و مکان‏ها متفاوت مي ‏شود، ياري کردن در زمان حضورش به گونه خاصي انجام مي ‏گردد، و در زمان غيبتش نحوه ديگري دارد،
پس گاهي ياري به وسيله تقيّه انجام مي ‏شود، گاهي با دعوت به اوست، گاهي با جهاد کردن در رکاب او، گاهي هم به دعا کردن براي تعجيل فَرَج و ظهورش، گاهي با ذکر فضايل و صفات و دلايل و معجزات و نشانه‏هاي آن جناب، گاهي با ياري کردن دوستان و محبّانش، و گاهي با تأليف و نشر کتاب‏ها انجام مي ‏گردد … و گونه ‏هاي ديگر ياري کردن نیز وجود دارد.
در بيان چگونگي ياري کردن خداوند است نسبت به بندگانش باید گفت: خداوند آن را جزاي نصرت و ياري آن‏ها به اولياي خداي تعالي و دين و رسولان خود قرار داده است.
ممکن است منظور از اين نصرت آن است که خداي تعالي بنده ‏اش را در آساني و سختي، و گرفتاري و راحتي ياري فرمايد، به اين‏که بنده را از اموري که او را از رحمتش دور مي‏ سازد محفوظ بدارد، از قبيل شرارت و تبختُر و سرکشي و طغيان و صفات هلاک کننده ديگر که هنگام رفاه و خوشي بر بندگان عارض مي ‏شود، و مانند: بي ‏تابي و جزع و کسالت و خودباختگي و امثال اين‏ها که در موقع بلا و گرفتاري در بندگان پديد مي ‏آيد.
امّا پيروزي بر دشمنان در اين دنياي فاني، تابع مصالح و حکمت‏هاي الهي است، و به حسب زمينه ‏ها و زمان‏ها متفاوت مي ‏گردد، پس گاهي دوستانش در دنيا غالب مي ‏شوند، و گاهي مغلوب مي ‏گردند، به خاطر حکمت‏ها و علّت‏هاي خاصي، که بعضي از آن‏ها در اخباري که از امامان معصوم ‏عليهم السلام روايت شده بيان گرديده‏ اند.
نیز خداوند فرموده است: «وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ»؛ و گام‏هاي‏تان را استوار مي ‏سازد.
ممکن است استواري گام‏ها در آخرت بر صراط باشد، چنان‏که ظاهر عطف به وسيله حروف، آن است که معطوف عليه غير از معطوف مي ‏باشد.
احتمال ضعيفي هم هست که عطف تفسيري براي اوّلي باشد، که معني آن استوار کردن گام‏ها در دنيا و حفظ آن‏ها در موارد لغزش‏ها باشد، که از افتادن به گرداب گناه و خلاف کاري محفوظ بمانند.
توجّه:
در وجود مقدس حضرت ولي‏ عصر – صلوات اللَّه عليه – اموري جمع گرديده که هر کدام از آن‏ها موجب اهتمام ورزيدن در نصرت و ياري آن جناب است، زيرا که ياري نمودن او ياري کردن مظلوم، و نصرت غريب، و ياري عالم، و کمک به ذي القربي، و نصرت وليّ نعمت، و ياري نمودن واسطه نعمت، و نصرت کسي که خداوند او را ياري مي ‏کند و نصرت کريم و شريف و طريد و خونخواه و مهجور و… مي‏ باشد.
عقل بهترين گواه بر اين مطلب است.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ ج ۲)
———————————————————————————————-
[۱] سوره حج، آيه ۴۰.
[۲] سوره محمد صلي الله عليه وآله، آيه ۷.
[۳] سوره فاطر، آيه ۱۵.