فترت در اصطلاح دينى به مدت زمان بين دو پيامبر گفته مى شود.[۱]
اين كلمه تنها يك بار در قرآن آمده و به فاصله زمانى بين حضرت عيسى علیه السلام و رسول اكرم صلی الله علیه و آله اشاره كرده است.
در مباحث مهدوى، در بيشتر روايات به مدّت زمانِ پنهان زیستى حضرت مهدى و غیبت تعبير شده؛ امّا در پاره اى از آن، از اين دوره به عنوان فترت ياد شده است.

ابوحمزه مى گويد: خدمت امام صادق علیه السلام رسيدم و عرض كردم: صا حب الامر شماييد؟ فرمود: نه. گفتم پسر شماست؟
فرمود: نه. گفتم: پسر پسر شماست؟ فرمود: نه. گفتم: پسر پسر پسر شماست؟ فرمود: نه. گفتم: پس او كيست؟ فرمود: همان كسى است كه زمين را پر از عدالت مى كند؟ چنان كه پر ازستم و جور شده باشد.
او در زمان فترت (پيدا نبودن امامان) مى آید، چنان كه رسول خدا صلی الله علیه و آله در زمان فترت پيدا نبودن رسولان مبعوث شد. [۲]

—————————————————————-
[۱] لسان العرب ۱۰: ۱۷۴
[۲] كافى ۲: ۱۴۱.