نظر به اين‏که دعا براي تعجيل فرج حضرت ولي عصر – عجّل اللَّه فرجه الشريف – اظهر محبّت زباني نسبت به امير مؤمنان ‏عليه السلام است، مايه کمال ايمان مي‏باشد. در روايات متعدّدي آمده اين‏که؛ هر کس آن حضرت را به زبان دوست بدارد، يک سوم ايمان در او کامل مي ‏گردد. اين احاديث در تفسير البرهان [۱] مذکور مي‏ باشند.

اضافه بر اين، روايتي که در بحار از حضرت حضرت ابوالحسن الرضا عليه السلام از پدرانش آورده دلالت مي ‏کند، آن حضرت از جدّ بزرگوارش علي ‏عليه السلام نقل کرده که فرمود: برادرم رسول خدا صلي الله عليه و آله به من فرمود: هر آن کس دوست دارد خداي – عزّ و جلّ – را در حالي ملاقات کند که به او روي نموده و از او اعراض نکرده باشد، بايد که ولايت علي را دارا شود، و هرکس مايل است خداوند را ملاقات نمايد در حالي که از او راضي باشد، فرزندت حسن را دوست بدارد، و هر کس مي ‏خواهد خداوند او را در حالي ملاقات کند که بر او ترسي نباشد، دوستدار فرزندت حسين گردد، و هر آن‏که مايل است در حالي خداوند را ملاقات نمايد که گناهانش آمرزيده شده باشد، دوستدار علي بن الحسين سجّاد گردد، و هر کس دوست مي‏دارد که خداي تعالي را با روشني چشم ملاقات کند، دوستدار محمد بن علي باقر باشد، و هر کس دوست دارد خداوند را در حالي ملاقات کند که پرونده او را به دست راستش دهند، دوستدار جعفر بن محمد صادق باشد، و هر کس دوست دارد خداي تعالي را پاک و پاکيزه ملاقات کند، باید دوستدار موسی بن جعفر الکاظم باشد و هر کس دوست دارد خداي تعالي را خندان و شادان دیدار کند باید علي بن موسي الرضا را دوست بدارد، و هر کس دوست دارد خداي تعالي را در حالي ملاقات کند که درجاتش بالا رفته و سيّئاتش به حسنات تبديل گشته باشد، محمد جواد را دوست همي ‏دارد، و هر کس دوست مي‏ دارد که خداوند را ملاقات کند و از او به آساني حساب کشد، عليّ هادي را دوستدار باشد، و هر کس دوست دارد خداوند را در حالي ملاقات نمايد که از رستگاران باشد، دوستدار حسن عسکري شود، و هر کس دوست مي‏ دارد خداي را در حالي ملاقات کند که ايمانش کامل و اسلامش نيکو باشد، ولاي حجّت صاحب الزمان منتظر را پيشه کند. اينان چراغ‏هاي تاريکي، و امامان هدايت، و نشانه‏ هاي تقوي مي ‏باشند. هر آن‏که آنان را دوست بدارد و ولايتشان را دارا شود، براي او از خداي تعالي ضمانت بهشت کنم. [۲]
مي‏گويم: جهت دلالت آن است که مراد از تولّي هر يک از امامان ‏عليهم السلام – که در اين حديث آمده – اظهار محبّت با اعمال بدني و کارهاي پسنديده است، زيرا که ولايت قلبي نسبت به تمامي آن‏ها واجب است و اظهار محبّت نسبت به هر يک از ايشان اثر ويژه‏ اي دارد که در اين حديث بيان گرديده، و بدون ترديد دعا در حقّ مولايمان صاحب الزمان ‏عليه السلام و خواستن فرج و ظهور آن جناب از درگاه خداوند اظهار محبّتي است که در دل‏ها نهفته. پس اين اثر بر آن مترتّب مي ‏گردد، و جهت اين‏که اين تأثير در دوستي کردن نسبت به مولايمان حضرت حجّت ‏عليه السلام قرار دارد، آن است که ايمان جز با معرفت تمام امامان بر حقّ‏ عليهم السلام کمال نمي ‏يابد، و چون جزء آخر علّت تامّه است، پس ايمان جز با ولايت و دوستي کردن با خاتم الائمه، و برطرف کننده غم از اين امّت – که خداي تعالي فرجش را نزديک فرمايد – تمام نخواهد شد.

(رک: مکیال المکارم؛ محمدتقی موسوی اصفهانی؛ مترجم: مهدی حائری قزوینی)
————————————————–
[۱] البرهان: ۵۲۲ – ۵۲۱:۴.
[۲] بحار الانوار: ۲۹۶:۳۶.