خانه تکانی!
آخرین روزهای زمستان را با “خانه تکانی” به پایان می بریم تا پاک و زیبا به استقبال بهار برویم.
می خواهیم وقتی بهار بیاید نه گردی نه غباری، نه لکه ای و نه آلودگی و تیرگی، بر قامت خانه و سرای و کوچه و خیابانمان ببیند …
خانه دل را نیز از کدورت و زنگار دشمنی و بد بینی و جدائی و بدگمانی و معاصی پاک می کنیم، تا بهار زیبا ظاهر و باطن مان را یکی ببیند و پیوند و تبریک هایمان در دیدار های آغاز سال نو معنادار شود.
چه بسا این “خانه تکانی” همان حسابرسی خویشتن است به قصد ادای دیون و به منظور سبک گشتن و رهاشدن از بار مظلمه ها پیش از برپائی میزان و حساب و حق و کتاب …
“خانه تکانی”، نشان حیات انسانهائی است که باور دارند همیشه برای پاک شدن فرصت هست …
ما با “بهار” پیوندی دیرینه داریم نه یک قرن و ده قرن بلکه از عالم الست و آغاز تا انتهای زمان و تاریخ … هماره برای دیدار با “بهار” و رویش و سبز شدن و شکفتن و قد کشیدن و طرح نو درافکندن زمان هست … از “مشتاقان بهار” نیز که در گذشته اند یادی کنیم و هدیه ای فرستیم …
همیشه ” روزی نو” در پیش است که “نوروز ” ماست و “بهاری” در راه که روشنی چشم ماست!
همین روزهاست که “خانه تکانی” را به پایان بریم و آغوش خود را برای دیدار “بهار” بگشائیم و بخوانیم:
السلام علی ربیع الانام و نضره الایّام …
سلام بر بهار مردمان و شادابی و خرّمی روزگاران …!
(رک : حسین پژوهش)
آخرین دیدگاه‌ها