نماز رکن ایمان!
از آنجا که حضرت امام ابامحمد حسن العسکری سلام الله علیه، نماز را نخستین نشانه از علائم ایمان شمردند بجاست مختصری به آن بپردازیم:
نماز مهم ترین رکن ایمان است. نمازهای واجب و مستحب (فریضه و نافله) که پنجاه و یک رکعت اند نردبان عروج انسان به ملکوت معرفه الله اند. نوافل سی و چهار رکعت و فرائض هفده رکعت.

نوافل برای آنند که جبران کاستی هایمان در فرائض باشند و آنها را به آستانه قبول حضرت حق برسانند. نوافل را می توان ایستاده، نشسته و یا خوابیده و حتی در حین سواری بر مرکب نیز خواند و رکوع و سجودش را هم با حرکت سر و چشم بجای آورد و آن مقدار را که از انسان فوت شده نیز با انفاق یک صاع (گندم) برای هر نماز جبران نمود. این است که همه بهانه ها برای ورود به شرایط ایمان برای کسی که نیّتش را دارد فراهم است …
از زیبا ترین زیورهای نماز پیوند آن با ولی الله الاعظم است: ترنّم دعای فرج در قنوت و زمزمه ذکر “اللهم اشف صدر الحسین بظهور الحجة” (ای خداوندگار حسین! به حق حضرت حسین! سینه ی – آزرده و مجروح – حسین را به ظهور حجّت شفا بخش) در سجده ها به ویژه در سجده آخرین و سلام بر آن بزرگوار پیش از تکبیره الاحرام و خواندن آیه الکرسی پس از نماز تا “العلی العظیم”و گفتن “و الله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین” پس از آن به نیت حفظ آن آرام جان … و آرزوی گزاردن نمازی ملکوتی به امامت آن عزیز در هنگامه ظهور شکوهمندش…
اگر روزی پنجاه و یکبار خود را در چشمه سار عبودیت و ایمان شستشو دهیم دیگر آلودگی های روحی دامنگیرمان نمی شود. سر بر آستان نماز گذاریم تا به فرموده حضرت عسکری صلوات الله علیه ایمان را در آغوش گیریم ان شاءالله …

(رک : حسین پژوهش)