دليل بر دعای بر امام زمان علیه السلام در روز عاشورا، دعايي است که در «اقبال» و «مزار بحار» و «زاد المعاد» به روايت عبداللَّه بن سنان از امام صادق‏ عليه السلام رسيده، و در اوّل آن دعا آمده است: «اَللَّهُمَّ عَذِّبِ الفَجَرَةَ الَّذِينَ شاقُّوا رَسُولَکَ…»؛ پروردگارا! فاجراني که با فرستاده تو به مخالفت برخاستند عذاب کن… .

و سرّش اين است که در چنين روزي آن همه مصيبت و محنت بر مولايمان سالار شهيدان‏ عليه السلام وارد آمده و خداي – عزّ و جلّ – وعده فرموده که از ظلم کنندگان بر آن حضرت به وسيله مولاي قائم ما – عجّل اللَّه فرجه الشريف -انتقام گيرد، چنان‏که در روايات به اين مطلب تصريح شده است، بنابراين هرگاه مؤمن در روز عاشورا مصيبت‏هاي امام مظلوم را به ياد آورد و دانست که خداي تعالي براي او انتقام گيرنده‏ اي را تعيين فرموده، ايمان و علاقه‏ اش به آن حضرت او را به دعا کردن و ظهور آن منتقِم را خواستن برمي ‏انگيزاند که صميمانه قيام امام عصر – عجّل اللَّه فرجه الشريف – را از خداي قادر بخواهد، لذا اين درخواست در دعاي مشار اِليه آمده است. و نيز به همين جهت است که هر کس براي اين امر بزرگ دعا کند، به پاداشي نايل مي ‏شود که جز خداي تعالي کسي آن را نمي ‏داند، و آن خونخواهي براي امام مظلوم شهيد – صلوات اللَّه و سلامه عليه – است.

(رک: مکیال المکارم ؛ محمد تقی موسوی اصفهانی؛ ج۲)